داستان شهر سنندج وطرح های آن

آیا می‌توان داستانی از پیش اندیشیده شده برای شهر نوشت که بازی‌گران/ باشندگان بر اجرا و چگونگی اجرای آن توافق داشته باشند و داوطلبانه آن را اجرا کنند؟ نویسندة این داستان کیست؟ کارگردان و سایر دست‌اندرکاران این نمایش بزرگ کیستند و کجای فرآیند اجرا جای دارند؟
برای پاسخ به این پرسش، چندین دهه تلاش صورت گرفته است. دست کم سه نسل از طرح‌های جامع را پشت سر گذاشته‌ایم و در خلال آن، طرح‌های فرادست پرشماری را تدوین کرده‌ایم: داستان طرح‌های از پیش اندیشیده شده، برنامه‌ریزی برای گذر از وضع موجود به وضع مطلوب، داستانی با پایان خوش و چشم‌اندازهای روشن؛ به شرط آن‌که همهْ فقط بازی‌گران حرف‌شنوی باشند و فرمانی به‌جز فرمان کارگردان در میان نباشد.
چشم‌انداز، نتیجة داستان است و به ما می‌گوید که آخر داستان چطور همه چیز به خوبی و خوشی تمام می‌شود. پس در این ادبیات، ابتدا، انتهای داستان گفته می‌شود و در گام‌های بعدی، گام‌های پیش و پیش‌تر از پایان داستان بیان می‌شوند. چرا که در این شیوة بیان، هدف داستان‌گویی نیست، بلکه هدف چگونگی اجرای داستان است. پس، مروری خواهیم داشت بر چشم‌اندازها، هدف‌ها و جهت‌گیری‌هایی که برنامه‌های گوناگون برای شهر ترسیم کرده‌اند. در بررسی‌هایی که در پی می‌آیند، حاصل کوشش برنامه‌ریزان شهری و منطقه‌ای ارائه و سنجیده می‌شوند. این بخش به یاری اسناد نوشتاری انجام می‌شود.