افزودن دیدگاه جدید

نویسنده: 
معمارنت

ما هم معماریم
در امتداد زمان
در زایشی برآمده از وصلت  ذهن و زمین 
کار ما
لمس عاشقانه آبله های روی زمین
محو  ویرانه های جغد جنگ 
دیدن درختان جنگل بی جاشدگان 
درک لب خوانی سرود  بی صدا شدگان
در بستری از طبیعت و تاریخ است.

ما تداوم نسل معمارهای پیشینم
که بوده بوده اند تا امروز
تا که پایی بر این بستر و پایی در آرزو و خیال 
درس گیریم  از این  چرخش روزگار
از نیازهای انسان عصر جدید
از طبیعت خود ویژه این فلات پهناور
 از انداختن پوستِ مارهای ثبات
از پاشدن برای خروج از اندرونی تقلید
از درک کالبد هماغوشی خیر و شر در این عصر پر آشوب
تا که نقشه راهی بیابیم 
برای خود بودن
برای تمرین طرح های تازه و نو
برای افراشتن سر پناهی در قواره  شانِ انسانی 
برای خلقِ جاهستیِ  کم توانان جسم و روان
یا‌ برافراشتن شهر و یک سرپناه آسوده
برای نیمی از بشر که زیر سقف تبعیضند.

ما هم انسان و هم معماریم
اگر بهشتی نسازیم 
به وسع بنیه روز و روزگار خود
تحمل بار هستی را  نه در هیات یک خانه 
که در سرپناهی سبکبار و خود ساخته، برسازیم
تاکه هستی در آجر و خاک و نور و گیاه
برای بی جاشدگان، چشمکی دوباره زند.

روز معمار
۰۱/۰۲/۰۳

Filtered HTML

  • نشانی صفحه‌ها وب و پست الکترونیک بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • تگ‌های HTML مجاز: <a> <em> <strong> <cite> <blockquote> <code> <ul> <ol> <li> <dl> <dt> <dd>
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.

Plain text

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • نشانی صفحه‌ها وب و پست الکترونیک بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
Image CAPTCHA