فضا، مکان، خاطره و خیال

در فرایند این بازتعریف تکه‌پاره‌ها با ماهیت خرده جهان نقش مهمی را ایفا می‌کنند. تکه‌پاره‌ها بنا بر جوهره وجودی‌شان زمان و روایات فرهنگ‌ها و انسان‌ها را در خود نهان و با کمترین اشاره‌ای آن را در قالب تجدید خاطره عرضه می‌دارند. یوهانی پالاسما به جهان زنده اشاره دارد و آن را جدای قوانین قراردادی ماتریالیستی به‌عنوان فضای وجودی معرفی می‌نماید. فضای وجودی از نگاه او با کمک مفاهیم و ارزش‌های منعکس‌شده‌ی هر شخصی کیفیتی منحصربه‌فرد است که در حافظه و تجربه‌ی شخصی او تأویل می‌شود. او همچنین از گفتمان میان فضا و اندیشه  انسانی سخن به میان می‌‌آورد و با انتقاد از شتاب گیج‌کننده‌ی گذر زمان در زندگی سرعت گرفته‌ی امروز، خطر فراموشی فرهنگی  همگانی را گوشزد می‌نماید. درنهایت معماری را ابزاری می‌داند برای کاهش این سرعت نفس‌گیر به سبب توانایی ایجاد ظرفیت ذهنی برای باقی ماندن در زمان و تأثیرگذاری‌اش بر مخاطبان خود.

برای مطالعه کامل مطلب فایل پی دی اف زیر را باز نمایید.