جايزه دوسالانه محيط زيست ،اززمان وزمين

از زمان و زمین

((دوسالانه جایزه محیط زیست ))

اين هفته چهارشنبه در باغ موزه قصر برگزار مي شود.

زمین ، این کره زیبا با رنگ سبز و آبی ، در کهکشان راه شیری می چرخید و سماعی آرام و عاشقانه داشت . زمان ، روزها و سالها ، گردش زیبای این کره رنگین در کهکشان را می پایید و می ستود . گویی که زمان عاشق زمین بود و در 6 . 4 میلیارد سال او را فرتوت و پیر نکرد و همچنان عروس کهکشانش خواست .

زمین ، دورانهای زمین شناسی زیادی را از سر گذراند ، از پیش کامبرین تا سنوزوئیک ، اما همچنان در سرایش آواز عشق در کهکشان ، پایدار ماند تا آنگاه که انسان پدیدار شد و در دوران هولوسن تکامل یافت . زمین از انسان خوشش آمد ، همه نعمت ها و زیبایی هایش را به این موجود متفاوت اهدا کرد . زمان حسادت کرد اما زمین به انسان ، کاشتن گیاهان را آموخت . انسان نیز زمین و طبیعتش را دوست می داشت . آفریننده این کره زیبا را می ستود . انسان با زمین راز می گفت و صدای تنهایی اش در کهکشان را می شنید .

از دو سده پیش ، انسانی پدید آمد که دیگر عاشق زمین نبود. انسان دوره آنتراپوسن ، زر و زور را برتر از عشق گذاشت . آز را جایگزین نیاز کرد . جنگ نابخردانه با زمین ، آغاز کرد و شگفتا که با نخوت بسیار از غلبه بر طبیعت گفت . اثر پروانه ای را ندیده گرفت . رنگ به رنگ شدن برگها از شرم خزان را ندید . صدای زمزمه رودها را نشنید .  آواز پرنده ها را نیز . موجودات دیگر زمین وحتی گروههای بزرگ از همنوعان خود را با جنگهای اهریمنی نابود کرد . دیگر به آواز مبهم و گنگ تنهایی زمین گوش نداد .

انسان ، نخوت در پیش گرفت . نکوهش کرد چرخ نیلوفری را . در سرش باد خیره سری پر شد . معانی را به تمسخر گرفت . ارزشهای انسان گذشته را خرافات خواند . خود را برترین انسان همه دورانهای گذشته نامید . با آنکه چنین نبود . تن زمین را زخم کرد . رگهای حیات زمین (رودها) را با خیره سری نخوت آمیز ،برید . تالابها و دریاچه ها ، این ساغران مینایی زمین را خشکاند ، یا آنها را تا مرزی خطرناک ، آلود . جنگلهایش را نابود کرد و برای گیاهان و جانوران زمین ، ناقوس مرگ را به صدا در آورد .

زمان از زخمهای زمین محبوبش بخود لرزید ، شکیبایی اش را از دست داد و سرانجام ناقوس پایان زمان برای انسان از خود بیگانه دوران آنتراپوسن را به صدا درآورد.

همایش از زمان و زمین فرصتی است تا بار دیگر با چشمی عاشقانه به زمین خیره شویم و بتوانیم خشم زمان را به تاخیر اندازیم!

در یکصد و پنجاهمین گفتمان هنر و معماری که به مباحث زیست محیطی( و همچنین مراسم سومین دوره دو سالانه جایزه دکتر سید جواد قهاری  که این بار به سازمان های مردم نهاد برتر در حوزه محیط زیست تعلق گرفته است ) اختصاص دارد . خانم ها دکتر خدیجه رضوی ، مهندس مژگان جمشیدی ، و آقایان دکتر محمد باقر صدوق، دکتر اسماعیل کهرم ، دکتر مهرداد میرسنجری و دکتر ابولفضل وطن پرست سخن خواهند گفت و دبیر پنل خانم مهندس فاطمه ظفرنژاد می باشند که با نمایش فیلم و پرسش و پاسخ همراه است .

زمان: چهارشنبه 8بهمن ماه 1393 از ساعت 15:30 الی18

مکان: باغ موزه قصر – خیابان دکتر شریعتی – خیابان مطهری شرقی

کتاب راس ساعت 15:30 توزیع می شود.

محل پارک اتومبیل برای مدعوین فراهم است .

انجمن مفاخر معماری ایران

www.ammi.ir