شب دكتر على اكبر صارمى

دراين مراسم كه به علت بيمارى داريوش شايگان در غياب علي دهباشي وبا جلسه گردانى اقاى جنتى ادامه يافت فيلم ها يى از كارها ،سفر ها ،مصاحبه ها ونظرات دوستان او در بزرگداشت هاى قبلى به نمايش درامد .در يكي از فيلم هايى كه خود صارمى در سفرهايش به يزد واصفهان وسمنان و...گرفته بود او از اينكه فضاهاي معمارى ديگر همچون هميشه تعلقى به همه مردم ندارد گله مي كرد .
فريار جواهريان دوست ديرين او از خاطراتش گفت .ازدوستى هاى قديمي كه هميشه زنده است واز صارمى كه هميشه با دوستانش روراست بود .
حسين شيخ زين الدين دوست ديگر صارمي از چرايي بزرگداشت هنرمند گفت كه وقتى در وراي فنون كمى مهندسي همانند صارمي به تخيل وامر كيفى نايل ميشود به مراتبى دست مى يازد كه مستحق بزرگداشت مي شود .زين الدين از عينك صارمى گفت كه حتى گذشته را براى اينده مي ديد و از اندوه صارمى براى طبس وبم كه زلزله هر دو را از ما گرفت .
ترانه يلدا ديگر سخنران مراسم بود كه از دوستى دير پايش با هايده حايرى وهمسرش على اكبر صارمي گفت . از ويژگي هاي صارمي كه هميشه قبل از فضا در معماريش ، در انديشه ادم ها و راحتى ساكنانش بود وي همچنين بر  نقش وتاثير شگرف هايده حايرى همسرش بر زندگى صارمى تاكيد كرد.
يلدا از فرصت استفاده كرد واز ضرورت عشق به معمارى ، مردم وگفتگو براي انسجام ودوستى وهمبستگى معماران وشهر سازان وهمه كسانى كه بدنبال كيفيت زندگى در شهر هستند گفت .
يلدا از دوستى نقل قول كرد كه ديگر دوران اتاق هاي فكر سرامده وما به حياط هاي فكر با مشاركت عمومي نياز منديم .
در پايان با توجه به اتمام زمان جلسه هايده حايرى همدل صارمي از همه دوستان وحاضرين وبرگزار كنندگان مراسم قدرداني وبا شعري از رحمت عليشاه شب على اكبر صارمى را به اخر برد:
نقش كردم رخ زيباي تو بر خانه دل  خانه ويران شدوان نقش به ديوار بماند .

 پنجشنبه پنجم بهمن ماه نودوشش