Add new comment
در طراحی واحدهای مسکونی، بویژه اگر مجتمع و بلندمرتبه باشد، تحلیل سایت و پاسخ به الزامات اجتماعی و فرهنگی، از جمله اشراف و عدم اشراف، یکی از نخستین شرایط است. بویژه وقتی بلندمرتبه‌ای را در میان خانه‌های تک‌طبقه یا کوتاه می‌سازیم، این مسائل نمود بیشتری می‌یابد. این‌گونه مسائل، حتما، باید در هر طرحی مدنظر قرار گیرند. با این‌حال، گاه، شاهد شیطنت‌هایی هستیم که این الگوها و آموزه‌ها را به‌هم می‌زنند، اما قابل تامل هستند، و حداقل به «نگاهی» و «توجهی» خالی هم که شده، می‌ارزند. نمونه‌ای از این قبیل شیطنت‌ها را از سایت «آرچی.رو» نقل می‌کنم. این‌جا ساختمانی مسکونی است، 22 طبقه بالای زمین و 4 طبقه زیر زمین. در محله‌ای در سائوپولو برزیل. سائوپولو شهر شلوغ و پر جمعیتی است، بیش از 10 میلیون نفر جمعیت دارد. شلوغ‌تر از ریودوژانیرو که جمعیتش 6 میلیون نفر است.
آرچی.رو/ ترجمه آزادِ بهروز مرباغی
در طراحی واحدهای مسکونی، بویژه اگر مجتمع و بلندمرتبه باشد، تحلیل سایت و پاسخ به الزامات اجتماعی و فرهنگی، از جمله اشراف و عدم اشراف، یکی از نخستین شرایط است. بویژه وقتی بلندمرتبه‌ای را در میان خانه‌های تک‌طبقه یا کوتاه می‌سازیم، این مسائل نمود بیشتری می‌یابد. این‌گونه مسائل، حتما، باید در هر طرحی مدنظر قرار گیرند. با این‌حال، گاه، شاهد شیطنت‌هایی هستیم که این الگوها و آموزه‌ها را به‌هم می‌زنند، اما قابل تامل هستند، و حداقل به «نگاهی» و «توجهی» خالی هم که شده، می‌ارزند. نمونه‌ای از این قبیل شیطنت‌ها را از سایت «آرچی.رو» نقل می‌کنم. این‌جا ساختمانی مسکونی است، 22 طبقه بالای زمین و 4 طبقه زیر زمین. در محله‌ای در سائوپولو برزیل. سائوپولو شهر شلوغ و پر جمعیتی است، بیش از 10 میلیون نفر جمعیت دارد. شلوغ‌تر از ریودوژانیرو که جمعیتش 6 میلیون نفر است.
معمار این بنا «ایسای وینفیلد» استدلال‌های خود را دارد. او به گستردگی افقی شهر ایراد دارد و معتقد است در چنین شهرهایی بهتر است به ارتفاع برویم و از تردد مردم در سطح شهر بکاهیم. آن هم در شهری که با 1525 کیلومتر مربع مساحت، وسایط نقلیه عمومی مناسب و کافی ندارد و بیشتر وقت مردم در تردد از خانه به محل‌کار، مدرسه و خرید می‌گذرد. این اتلاف وقت و انرژی سبب می‌شود مردم فرصت برای پرداختن به دلمشغولی‌هایشان نداشته‌باشند. وینفیلد معتقد است، حداقل در داخل مجموعه ساختمانی باید امکاناتی برای تفرج و تفریح اجتماعی مردم وجود داشته‌باشد. به همین خاطر او چنان فضابندی کرده که واحدها در هر طبقه که هستند، چیزی مثل حیاط دارند. معمار کوشیده «خانه» هایی در ارتفاع بسازد. خوشحال می‌شود ساکنان این ساختمان خود را در «آپارتمان»احساس نکنند، بگویند «خانه» ای داریم در ارتفاعِ طبقه. . . .!
خود واحدها هم کوچک نیستند (البته با محاسبه همین حیاط یا تراس‌ها). چهار تیپ آپارتمان دارد که 130، 170، 250 و 415 مترمربعی هستند. در هرطبقه، حسبِ مورد 2 یا 4 آپارتمان هست. با چشم اندازی کامل به تمامِ شهر. ساختمان در زمین شیب‌دار ساخت‌شده. ورودی از خیابان، با پلِ کم‌عرض ظریفی است که به تراز دوم ساختمان می‌رسد. پایین، در سطح زمین، سالن ورزش قرار دارد و سالن شب‌نشینی‌ها و جشن‌ها و سوییتی برای سرایدار. پایین‌تر در زیرزمین‌ها در هر طبقه سه‌ردیف پارکینگ وجود دارد و در زیرزمین منهای چهار هم سونا و جکوزی و تاسیسات مرتبط. این زیرزمین هم به بیرون اشراف دارد- سونا و جکوزی با چشم‌اندازی به شهر.
نمای هر چهار طرف ساختمان، تقریبا یکی است. شیطنت‌های خاصی هم در بعضی طبقات دیده می‌شود مثل کفِ کم‌عمقِ آبی طبقه در تراس رو به شهر. به هرحال، علی‌رغمِ اما و اگرهای پیشانی مطلب، این بنا نکاتی دارد که قابل تامل و جالب هستند. اگر بدون پیش‌داوری ببینیمش، شاید از قسمت‌هایی از آن لذتی ببریم که از آپارتمانِ «مرتب» و «اصولی» نبریم. همین.
LatentStyleCount="267">
ارچي رو
-
- Add new comment
- 5124 reads
نسخه قابل چاپ
ارسال به دوستان