Add new comment

روزگاری شهر و معماری اصفهان، حرفی برای گفتن داشت. در زمینه‌ی معماری و شهرسازی، فضاهای عمومی، هنرهای تجسمی، طراحی منظر، ادبیات، حکمت و فلسفه، این شهر ارمغان‌هایی داشت برای ارایه به سرزمین، فرهنگ و حتی جهان. حالا کجا ایستاده‌ایم؟ معماران، هنرمندان، برنامه‌ریزان و مدیران تا چه حد در کارِ خود و در عمل به این گذشته‌ای که هم جای افتخار دارد و هم برگشت‌ناپذیر، و به این بستر و زمینه‌ی تاریخی- فرهنگی توجه می‌کنند؟ تا چه حد برای خلق اثری در فضاهای شهریِ اصفهان، باید به زمینه و بستر توجه داشت؟ و آن زمینه‌های غیر کالبدیِ مؤثر در طراحی، برنامه‌ریزی و مدیریتِ این شهر کدام است؟ معماری و شهرِ امروزِ اصفهان، با توجه به دستاوردهای دیروز، مقتضیاتِ امروز و یافته‌ها و تجربه‌های جهانی، چه حرف‌هایی برای گفتن دارد و چه‌ها باید بیاموزد؟
حضور پروفسور «نسرین سراجی» (معمار و شهرسازِ ساکن فرانسه) در ایران، انگیزه و بهانه‌ای شد برای ما که ضمن بهره‌گیری از دانش و تجربه‌های او، پرسش‌ها و نظرهایمان را در میزگردی با حضور او و فعالان و کارشناسانی در حوزه‌های معماری، شهرسازی، جامعه‌شناسی، هنرهای تجسمی، موسیقی و مستندسازی در میان بگذاریم. با این هدف که بتوانیم از دیدگاه‌های متفاوت به بستر شهر اصفهان و آنچه بوده و آنچه که هست نگاه کنیم.
در معرفی خانم سراجی، خیلی مختصر می‌توان گفت:
متولد 1336
بیش از سی سال تجربه‌ی حرفه‌ای در سنگاپور، مالزی، فرانسه، آلمان، ایتالیا، آمریکا، استرالیا، چین، لبنان و ...
تدریس در دانشگاه‌های کلمبیا، پرینستون، تورنتو، مدرسه‌ی عالی معماری پاریس، مدرسه‌ی معماری AA
و تجربه‌ی ریاست دانشکده‌ی معماری دانشگاه کرنل، ریاست بخش معماری و هنرهای زیبای وین.
وی هم اکنون ریاست دانشکده‌ی معماری هنگ‌ کنگ TA را بر عهده دارد. او در سال 2006 به پاس خدماتش در عرصة معماری، مدال (Chevalier des Arts et des letters ) را از وزیر فرهنگ فرانسه و در سال 2008 مدال نقره را از انجمن معماری فرانسه و مدال (Chevalier dans l'ordre national du Mérite) را با حکم ریاست جمهوری فرانسه دریافت کرد.

این گردهمایی از ساعت ۴ بعد از ظهر ۱۰ دیماه ۱۳۹۵ در تالار استاد فرشچیان برگزار میشود.