Add new comment

شهرها، به هنگام رشد و گسترش، طبیعت پیرامونی خود را پس می‌زنند و حباب‌گونه، محیطی مصنوعی به‌وجود می‌آورند. آن‌ها در تمامی ابعاد، امکان نفوذ طبیعت به‌درون خود را سد می‌کنند و حاصل، فرآیندهایی است که به تله هزینه‌های زیست‌محیطی می‌انجامد، هزینه‌های دائمی که شهرها را به نابودی می‌کشاند. شهرها بر بستری ساخته می‌شوند که پیش از آن بخشی از چرخه‌های محیطی را پوشش می‌دادند. یکی از آن‌ها نفوذ آب باران، آب تازه‌ی بدون املاح و آلودگی به درون زمین بود. بستر نفوذ ناپذیر شهر چنین امکانی را به کم‌ترین میزان می‌رساند. حاصل آن دست‌کم در کوتاه‌مدت، فرو نشست دائمی و بی‌وقفه بستر شهر است، که هزینه‌های بسیاری را برای بازسازی دوباره ساختارهای شهری تحمیل می‌کند. که در درازمدت به جداماندگی کامل این بستر از طبیعت اصلی آن خواهد انجامید. همچنین، جریان هوایی که خاک برای پالایش خود نیاز دارد، با سطوح نفوذ‌ناپذیر شهر، سد می‌شود و خاک دچار خفگی می‌گردد و نبود ارتباط هوا با خاک، شرایط تجدید حیات و برقراری تعادل طبیعی را از شهر می‌ستاند. و ...

ادامه مطلب ...