Add new comment

 وقتی که روایت ولیعصر را از تجریش آغاز کنیم، آن‌گونه که این روزها روایت می‌شود، اوّلِ این خیابانِ 18 کیلومتری، تجریش است. از آن‌جا است که گویا همة زندگی سرازیر می‌شود و در شیب شمالی ـ جنوبی همراه با جوی‌های آب دو طرف خیابان، همه چیز را همراه خود به پایین می‌شویَد و می‌برد. آخرِ این خیابان به پایانه می‌رسد. پایانِ همه چیز؛ پایانه‌ی راه‌آهن. و اگر سر ماشین را کج کنی، آن‌طرف‌تر پایانه‌ی جنوب. همان جایی که همه ماجراهای تهران تمام می‌شود. از همان‌جایی که آمدیم، به همان‌جا بازمی‌گردیم. اما خیابان ولیعصر از قضا از همین پایین‌ها شروع شد و راهش را کشید و به بالا رفت. یک وقتی تهران همین تَه‌ها بود و تهرانی‌ها با دست آن‌دورها را اشاره می‌کردند و می‌گفتند...
ادامه مطلب...