بیانیۀ جمعی از فعالان محیط زیست

معمارنت- با همت جمعی از فعالان محیط زیست، در حمایت از زمین و زیست بوم ایران، همایشی در تاریخ هفتم مرداد ماه با نام «حکمرانی خوب و توسعه پایدار» در خانه هنرمندان ایران برگزار شد که حاصل آن متن بیانیه ای با عنوان «درخواست توسعه پایدار و حفاظت از زیست بوم از دولت تدبیر و امید» است.

این بیانیه با حمایت شماری از تشکل ها و انجمن های معماری شهرسازی و نیز تشکل‌های دانشگاهی در تهران و شهرستان‌ها نگاشته شده و برای کمیته محیط‌زیست ستاد انتخاباتی دکتر روحانی نیز ارسال شده است.

چنانچه متن بیانیه را با اهداف ارزشی، ملی و دانشی انجمن همسو ارزیابی می‌کنید، می‌توانید نام خود را به عنوان امضاکنندۀ این بیانیه به آدرس  "" scap1385@gmail.com و با عنوان «حمایت از بیانیۀ فعالان محیط زیست» ارسال نمایید. شایان ذکر است که بنا بر اظهار ریاست کمیته محیط زیست ستاد انتخاباتی دکتر روحانی، ارسال دو هزار امضا به معنی وجود اراده جدی برای اجرای بیانیه تلقی می‌شود.
متن بیانیۀ مذکور به این شرح است:

درخواست توسعه پايدار و حفاظت زیست بوم از دولت‌ تدبیر و امید

از آنجا که مقوله توسعه پايدار و محیط زیست در موفقيت دولت «دولت تدبیر و امید» جایگاهی ویژه‌ دارد، پس از بررسی و برگزاری جلسات کارشناسی مختلف، تشکل‌ها و خبرگان مسائل آب و توسعه پایدار، معماري، شهرسازي، زيست محيطي و فرهنگي کشور مطالبات خود از دولت تدبیر و امید را در 6 ماده و 38 بند اعلام می‌دارند:

1.    اصلاح قوانین در راستای رسیدن به معيارهاي داخلي و توافقنامه‌های بین‌المللی در راستای استقرار توسعه پایدار و بهبود محیط زیست
1.1.    فعال کردن آگاهانه دیپلماسی زیست محیطی در جهت هر چه کارآمدتر کردن حل معضلات زیست محیطی ملی و منطقه ای
1.2.    پایبندی به تعهدات بین‌المللی در حوزه محیط زیست و همکاری با نهادهای بین المللی در جهت اهداف توسعه هزاره
1.3.    تقويت اجراي اصول 50 و 48 قانون اساسي و جلوگيري از هرگونه نقض آن از سوي دستگاه‌هاي دولتي يا خصوصي و هماهنگ‌سازي دستگاه مقننه و قضائيه براي اين مهم
1.4.    تقويت قوانین واگذاری نقش مشاركتی خبرگان بومي مولد (كشاورز، دامدار، عشاير، باغدار، صاحبان صنايع و حرف روستايي...) در قانون‌گزاری و تصميم‌گيري‌هاي برای مناطق و آبخيزهاي کشور
1.5.    تقویت نقش قوانين اقتصادي موثر در بهبود محيط زيست مانند هدفمندي يارانه‌ها
1.6.     تقويت قوانين تشویقی در راستاي گسترش هر چه بيشتر انرژی‌های نو بويژه خورشيدي بجاي برقابي و فسيلي
1.7.    تقويت قوانين تشویقی در راستاي مديريت محلي پسماند در شهر و روستا براي مدیریت پایدار پسماند در محل تولید و بازیافت

2.    حكمراني خوب و نگاه کلان به توسعه توام با حفاظت زیست بوم به عنوان بستر زندگی و حیات سالم برای  نسل کنونی و نسل‌های آینده.
2.1.    گسترش حكمراني پايشي-نظارتي به جای حکمرانی تصمیم گیر و اجراگرا، با كاهش دستگاه‌هاي عمومی ناپاسخگو
2.2.    توجه به الگوي توسعه بومي هماهنگ با ويژگي‌هاي بوم شناختي، فرهنگ و تمدن ایرانی که حفظ محیط زیست و عرصه‌هاي طبيعي كشور به عنوان موضوعی استراتژیک و محوری در دستيابي به توسعه پایدار و متوازن را میسر می کند
2.3.    هدایت روند توسعه مطابق با توان‌ محیطی مناطق به كمك برنامه‌ريزي بومي، محلي، مشاركتي و كوچك مقیاس به جاي برنامه‌ريزي‌ «از بالا به پائين» و بزرگ مقياس متمرکز. جلب مشاركت حداكثري مردم بومي و خبرگان محلي در تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی
2.4.    تقويت نقش‌ انجمن‌هاي محله در شهرها براي مدیریت بومی حفاظتی زیست بوم، کاهش مصرف زدگی و هدررفت منابع، مديريت پسماند و...

3.    اصلاح حكمراني در حوضه‌هاي آبخيز، آبريز، منابع طبيعي، محيط زيست با تلفيق دستگاه‌هاي گوناگون منابع طبيعي، محيط زيست، آب و خاك كشاورزي، كوچك سازي دستگاه‌هاي ناكارآمد دولتي و تقويت نقش تعاوني‌ها و انجمن‌هاي محلي و بومي در مدیریت
3.1.    حذف مديريت سازه‌اي و سخت‌افزاري از مديريت آب و گزينش رويكرد نرم‌افزاري و پايشي، حذف تصميم‌گيري‌هاي از بالا به پائين براي منابع طبيعي و آب و... براي احياي حوضه‌هاي آبخيز، تالاب‌ها و درياچه‌ها مهم‌ترين معضل كلان زيست محيطي كشور
3.2.    توقف سدسازي و هرگونه انتقال‌ حوضه به حوضه كه با اثرات بيابان‌زايي شديد به خشكيدن رودها و تالاب‌هاي مهم كشور انجاميده و به ساختار زيست بوم آسيب زيادي زده است. برنامه‌ريزي براي احياي پيكره‌هاي مهم آبي و نيز جنگل‌هاو مراتع كشور با كمك و مشاركت و نظرپرسي از مردم بومي-محلي
3.3.    احياي دانش بومي ارزشمند مديريت آب و منابع طبيعي، و محيط زيست برپايه تجربه هزاران ساله الگوي توسعه بومي
3.4.    احياي جدي جنگل‌هاي تخريب شده هيركاني و زاگرسي و حرا و... با مشاركت مردم
3.5.    توقف فعاليت‌هاي بيابانزا و توسعه و تسریع در فعالیت های بیابان زدایی و حفاظت خاک
3.6.    مدیریت بهینه مناطق چهارگانه محيط زيست به منظور استفاده علمی و آموزشی از این مناطق برای گسترش فرهنگ محیط زیستی
3.7.    حمایت از توسعه کشاورزی ارگانیک و کاهش مصرف سموم و کودهای شیمیایی در حوزه کشاورزی
3.8.    حفاظت از ذخایر ژنتیکی گیاهی و جانوری کشور و توسعه تحقیقات ژنتیکی در حوزه کشاورزی و منابع طبیعی

4.    اصلاح حکمرانی در حوضه های شهری و مدیریت سازگار با محیط زیست در فعالیت‌های عمرانی و خدماتی شهرداری‌ها با:
4.1.    اصلاح شرح خدمات شهرسازي وشيوه‌نامه گرفتن پايان كار با سمتگيري بسوي ساختمان‌سازي صفر كاربرد انرژي خورشيدي، بازچرخاني آب، پسماند صفر ومديريت تفكيك و بازيافت پسماند در خود ساختمان‌ها. برنامه‌ريزي بسوي كاربرد منابع آب محلي...
4.2.    احياي شيوه‌هاي كهن و پايدار تامين آب مانند قنات‌ها براي آبرساني محلات و شهرها
4.3.    اجراي مديريت پسماند شهري با بازيافت پسماند خشك وتر و توقف دفن پسماند در گورستان‌ زباله يا رها كردن در بيابان و جنگل
4.4.    توقف بزرگ‌راه سازي و تخصيص بخش ‌هاي بيشتري از خيابان‌ها به محل رفت‌و آمد انسان‌ها. برنامه‌ريزي كاهش رفت‌و آمدهاي شهري براي كاهش هدررفت زمان و افزايش كيفيت هواي شهرها (افزايش مقررات منع عبور و مرور...)
4.5.    گسترش شبكه قطار شهري و ميان‌شهري، و اتصال آن‌ها به هم و كاهش بزرگراه سازي
4.6.    احياي روددره‌ها و جنگل‌ها و فضاهاي طبيعي شهرها و پرهيز از ساخت درياچه‌هاي مصنوعي به سبب تبخير شديد آب
4.7.    بازبيني تاسيسات و مشاغل شهري و ندادن مجوز ساخت تاسيسات ناسازگار با بوم‌شناخت مانند شهرهاي آبي و...
4.8.    احياي باغ‌شهر و گسترش فضاي سبز (درختان ميوه بومي پهن برگ و نه چمن)
4.9.    كاربرد ابزارهاي اقتصادي براي كاهش مصرف منابع (آب، برق، سوخت و حامل‌هاي انرژي.‌..) در شهرها

5.    توجه به حكمراني خوب در مديريت پايشي صنعت با گرايش گسترش الگوي توسعه صنعتي سازگار با زيست بوم
5.1.     حمایت از توسعه صنایع سبز و پایدار با كاربرد  مشوق های مالی و مالیاتی
5.2.    خودداري از تاسيس صنايع آب بر مانند فولاد در نقاط خشك و تشويق انتقال صنايع آب بر به نقاط ساحلي با امكان كاربرد آب هاي نامتعارف
5.3.    گسترش صنعت گردشگري با توجه به توان بوم شناختي سرزمين و ارتقای اکوتوریسم بر اساس موازین توسعه پایدار
5.4.    پايش جدي آلاينده‌هاي صنعتي بويژه با كاربرد اهرم‌هاي اقتصادي  براي كاهش آلودگي ناشي از صنايع، كاهش هدررفت و افزايش كارايي منابع بويژه آب صنعتي با بازچرخاني آن  

6.    آموزش و گسترش فرهنگ دوستي با طبيعت
6.1.    گسترش آموزش پايه‌اي محيط زيست در كودكستان‌ها، دبستان‌ها، دبيرستان‌ها و همه بازوهاي آموزش و پرورش كشور
6.2.    گسترش  فرهنگ دوستي با طبيعت و جلب مشاركت بومي در شوراهای محلي، شهري‌، استانی و...
6.3.    گسترش فرهنگ دوستي با طبيعت  در میان اقشار مختلف اجتماعی به كمك رسانه‌هاي عمومي، فيلم، نمايش، روزنامه‌ها
6.4.    توجه جدي به آگاهي رساني در زمينه مسائل محيط زيست در رسانه ملي (صدا و سيما) و اصلاح شيوه نگرش اين رسانه به مساله
6.5.    ایجاد بستر مناسب برای فعالیت انجمن‌ها و نهادهای صنفی، حرفه‌ای مرتبط با محيط زيست در سطح ملي و منطقه‌اي
6.6.    تبديل مناسبت‌هاي محيط زيست مانند روز زمين پاك، روز هواي پاك، روز محيط زيست و... به جشن‌هاي عمومي