آموزش معماری و بی ارزشی ارزش ها

ورود جهان به روزگار پست مدرن و کم رنگ شدن تمامی اصول و ارزش های پیشین ف اعم از سنتی و مدرن ؛ و سرکشی حقیرترین باورها و پندارها در برابر اصیل ترین آنها ، آموزش معماری را در برابر معضلی فلسفی قرار داده است :
" در روزگار بی ارزشی ارزش ها ، وظیفه مدرسه معماری چیست و آموزش کدام اصول و مبانی را باید در دستور کار خویش قرار دهد ؟ "
این مقاله ابتدا به تشریح زمینه های لازم جهت تحقق "آموزش معماری" و نیز "پرورش معمار" پرداخته و در این رابطه بنیادهای "معماری پیشین" و "معماری امروز" ایران را در چهار راستای "کارایی" ، "پایانی" ، "زیبایی" و "والایی" مورد تحلیل و مقایسه قرار می دهد . آنگاه با تلاشی جهت یافتن پاسخ این سوال که : مدرسه معماری باید "معماری" بسازد یا "معمار" ؟ ، ادامه یافته و ضمن تشریح وظیفه مدرسه معماری در اعطای "توانش" ، "دانش" و "بینش" به شاگرد ، گذر از سه منزل " تزکیه" ، "تعلیم" و "حکمت" را جهت تربیت معمار پیشنهاد می نماید .
واژه های کلیدی :
آموزش ، پرورش ، معمار ، معماری ، کارایی ، پایایی ، زیبایی ، والایی ، تزکیه ، تعلیم ، حکمت .