باز خواني رابطه معماري با شعر و ادب ايران

معمارنت-«نظریه» چه جایگاهی در معماری ما دارد؟ مبانی نظری معماری ما از کجا می آید؟ پیوند معماری با بستر اجتماعی خود و با هنرهای دیگر چگونه است؟ چگونه میتوان به معماری فاخر در عصر حاضر دست یافت که اصول و پایه هایش را از تاریخ و از هنر این آب و خاک گرفته باشد؟

اینها پرسشهای مهمی هستند که ذهن همه معماران و شهرسازان را مشغول کرده است. شاید بشود امیدوارانه گفت که این پرسشها در یکی دو دهه اخیر جدیتر شده اند. و این نشان از بلوغ تازه، در معماری ما دارد. امروز بیش از دیروز همه معماران در پی تعریف و تدوین مبانی نظری برای خود هستند. امروز بیش از دیروز لزوم و قطعیت اتکای معمار به اصول نظری مشخص و تعریف شده، در میان همه دست اندرکاران حرفه مطرح است. امروز وقت آن رسیده است که معماران و شهرسازان کشور اصول و پایه های نظری کار خود را دریابند و تعریف کنند. با استناد و اتکا به مبانی نظری میتوان از طرح معماری دفاع کرد و راه را برای تعالی و توسعه در این حیطه بازکرد.

در حوزه هنرهای ایرانی، شاید شعر بیش از دیگر حوزه ها، خود را با روند تکاملی جامعه و تاریخ هماهنگ کرده است. شعر ایران که قله های رفیعی چون رودکی و سنایی از یک سو و حافظ و مولانا را از سوی دیگر دارد، همگام با تکامل و توسعه جامعه پیش آمده و بزرگانی چون نیما و شاملو را به جامعه معرفی کرده است. شعر با اتکا به پیشینه فاخر خود به چنین بلندایی رسیده است. در حوزه نقاشی هم شاید بتوان رد و روند چنین توسعه ای را پی گرفت. در قلمرو نمایش هم تکامل از تخت حوض به نمایش و سپس به تئاتر، چنین روندی را نشان میدهد. اما در حوزه معماری چه؟ آیا از آن شکوه و اوج معماری سلجوقی و ایلخانی، یا از آن تفاخر معماری صفوی و قاجاری به معماری شایسته معاصر رسیده ایم؟ میتوان برای واکاوی این مسیر و روند به سراغ دیگر حوزه ها رفت و از آنها برای تعریف و تدوین مبانی نظری معاصر معماری بهره گرفت.

در یکصد و بیست و نهمین گفتمان هنر و معماری، به بازخوانی رابطه معماری با شعر و ادب پرداخته میشود. در این نشست، آقایان سیدرضا آزمایش، حبیب الله شیبانی، علیرضا بخشعلی و بهروز مرباغی سخن خواهند گفت و آقای محمدعلی بهمنی، شاعر، به عنوان میهمان هنرمند، این بحث را یاری خواهدکرد.

زمان: چهارشنبه 29 مرداد ماه 1393 از ساعت 17 الی 19:30
مکان: باغ موزه قصر،‌ خیابان شریعتی، خیابان مطهری شرقی