بزرگداشت ياد ومعماري داويد اوشانا

بزرگداشت ياد ومعماري داويد اوشانا

معمارنت- یکصدوسی و یکمین گفتمان معماری و شهرسازی بهبزرگداشت یاد و معماری داوید اوشانا اختصاص دارد.
سال‌های چهل، به باور بسیاری از معماران و شهرسازان، سال‌های آغازین بازآفرینی ارزش‌های معماری است. در جای‌جای ایران نشانه‌هایی از رونق مجدد معماری هویت‌دار و منطبق با نیازهای زمانه دیده می‌شود. از خانه‌های ساخته‌شده در خیابان‌های نوساخته مرکزی تهران تا عمارت‌های یادمانی در همدان و مشهد و جاهای دیگر، نشان از این نوزایی دارد. معماری تطبیق‌یافته با نیازهای جامعه‌ای که در دل طوفان‌های مهیب سیاسی و اقتصادی کم‌کم راه خود را می‌جوید و می‌پیماید و عناصر زندگی مدنی، معماری و هنر، آهسته‌آهسته مسیر خود را می‌یابد. در این دوره است که معماران جاافتاده فارغ‌التحصیل دانشگاه‌های داخلی، پس از دو دهه تجربه، مجال بروز  می‌یابند و آثاری خلق می‌کنند که تفاوت آشکار با معماری دوران تحول و معماری ایران  بین دو جنگ اول و دوم جهانی دارد که از سویی توسط بزرگانی چون آندره گودار و سیروف نمایندگی می‌شد و از سوی دیگر توسط وارطان و مشیری و دیگران.

 

 

 معمارنت- یکصدوسی و یکمین گفتمان معماری و شهرسازی بهبزرگداشت یاد و معماری داوید اوشانا اختصاص دارد.
سال‌های چهل، به باور بسیاری از معماران و شهرسازان، سال‌های آغازین بازآفرینی ارزش‌های معماری است. در جای‌جای ایران نشانه‌هایی از رونق مجدد معماری هویت‌دار و منطبق با نیازهای زمانه دیده می‌شود. از خانه‌های ساخته‌شده در خیابان‌های نوساخته مرکزی تهران تا عمارت‌های یادمانی در همدان و مشهد و جاهای دیگر، نشان از این نوزایی دارد. معماری تطبیق‌یافته با نیازهای جامعه‌ای که در دل طوفان‌های مهیب سیاسی و اقتصادی کم‌کم راه خود را می‌جوید و می‌پیماید و عناصر زندگی مدنی، معماری و هنر، آهسته‌آهسته مسیر خود را می‌یابد. در این دوره است که معماران جاافتاده فارغ‌التحصیل دانشگاه‌های داخلی، پس از دو دهه تجربه، مجال بروز  می‌یابند و آثاری خلق می‌کنند که تفاوت آشکار با معماری دوران تحول و معماری ایران  بین دو جنگ اول و دوم جهانی دارد که از سویی توسط بزرگانی چون آندره گودار و سیروف نمایندگی می‌شد و از سوی دیگر توسط وارطان و مشیری و دیگران.

 

معماران معرفی‌شده در سال‌های چهل، ویژگی مهمی داشتند: اینان معماران هنرمندی بودند که دستی در دیگر رشته‌ها و حوزه‌های هنری هم داشتند. در نقاشی، موسیقی، مجمسمه‌سازی و نمایش. داوید اوشانا یکی از این معماران بزرگ است که آغاز شکوفایی‌اش در همان سال‌های چهل است. معمار هنرمندی که در کنار کار حرفه‌ای خود در دفتر فنی شرکت نفت، هم موسیقی می‌سازد، هم نقاشی می‌کند و هم خودرو طراحی می‌کند. اوشانا خالق آثار متنوع معماری در سال‌های اخیر است که ویژگی تمام آن‌ها، تعلق به زمان ما و جوهر مدرن آن‌ها است. در میانِ آثار او در کنار خانه‌های خوش‌ساخت و مدرسه‌های با هویت، کلیسا و مسجدهایی هم هستند که جملگی سرشار از روح احترام به انسان و نیازهای زیبایی‌شناختی و روانی اوست. او هنرمند بزرگی بود که در سال 1308 در کرمانشاه متولد شد و در کنار هانیبال الخاص دو چهره بزرگ هنری معاصر این خطه حماسی ایران به شمار می‌روند. او در روزهای اول مردادماه 1393 از میان ما رفت. به یاد او جمع می‌شویم و یاد و معماری‌اش را گرامی می‌داریم.

 

در یکصدو سی‌ویکمین گفتمان معماری و شهرسازی، شهاب‌الدین ارفعی، سیروس باور، سیدمحمد بهشتی، حمید حیدری مهوار، احمد محیط طباطبایی، آرش طبیب زاده، محمدمنصور فلامکی، علیرضا قهاری، کارلین عیشو نژادیان، نینوس مقدس زاده و بهروز مرباغی حضور خواهندداشت. در ابتدای نشست مستندی از معماری معاصر ایران پخش خواهدشد. تلاش خواهدشد خودرو طراحی و ساخته‌شده او، که یادگار نوآوری‌های او در سال‌های قبل از انقلاب است، در محوطه باغ‌موزه به نمایش گذاشته‌شود.