آثار احمد نادعلیان: ماهیان قعر دریا

ماهیان در قعر دریای  جلال        بحرشان آموخته سحر جلال
ماهیان را  بحر  نگذارد برون       خاکیان را  بحر  نگذارد  درون
 
نادعلیان يكي از چهره‌هاي شناخته‌شده هنر محیطی در عرصه‌ی بين‌المللي است. در حال حاضر اغلب در طبیعت زندگی می‌کند،  به گوشه و کنار جهان سفر می‌کند و در یک عرصه‌ی بین‌المللی هنر محیطی اجرا می‌کند.
آثار او در بیش از 40 کشور دنیا پراکنده هستند. وی در غرب تا غربی‌ترین نقطه‌ی امریکا در شرق تا جزایر جنوبی ژاپن و در شمال تا جزایر شمالی فنلاند در قطب و در غرب تا غربی‌ترین نقطه‌ی امریکا پراکنده هستند.

  
بسیاری از منقدین و محققان هنر معاصر جهان  آثار  نادعلیان را مورد توجه قرار داده‌اند و  کارهای این هنرمند ایرانی در بسياري از مجموعه‌ها و كتب بين‌المللي به چاپ رسیده‌اند.   علاوه براين بارها مطبوعات داخل ايران و ساير كشورهاي جهان فعاليتهاي نادعليان را گزارش كرده‌اند. 
در روز 14 نوامبر 2002 میلادی «ادوارد لوسی اسمیت» در طی یک سخنرانی در موزه‌ی بریتانیای لندن کارهای نادعلیان را معرفی کرد و گفت : «کارهای نادعلیان در نوع خودش از پیشرفته ترین هستند، خصوصا" روشی که او از اینترنت استفاده می‌کند.» «ادوارد لوسي اسميت» در سال 2002 در کتاب «هنر فردا»  نادعلیان را در کنار «اندی گلدسورثی» و «کریس بوث» یکی از سه هنرمند برجسته‌ی بین‌المللی هنر محیطی معرفی کرده‌است.
در سال 2003 میلادی او یکی از هنرمندانی بود که  برای معرفی هنر معاصر ایران به «دوسالانه ونیز»  اعزام شد و «هنر محیطی رودخانه» را ارائه داد. 
در سال 2003 «رابرت سی مورگان» از نادعلیان دعوت کرد که در نمایشگاه «اوپن» در «لیدو» ایتالیا شرکت کند و آثارش در کتاب اوپن منتشر شد. پیش‌بینی شده بود که در مدت زمان نمایشگاه نادعلیان صخره‌های جزیره‌ی لیدو را حجاری کند. «رابرت مورگان» که مسئول انتخاب این نمایشگاه بود زمانی‌که نادعلیان در جزیره‌ی «لیدو» ایتالیا حجاری می‌کرد شاهد خلق آثارش بود و در روز افتتاحیه نمایشگاه «اوپن» ضمن نمايش اسلايد و معرفي آثار نادعليان گفت: «كارهاي نادعليان توازني و رابطه‌اي بين کهن‌ترين اسطوره‌هاي جهاني و جديدترين رسانه‌ها و فن‌آوري‌ها را نشان مي‌دهند.» در سال 2006 «رابرت سی مورگان» طی نامه الکترونیکی به نادعلیان نوشت: «من بسیار تحت تاثیر مفهوم آثار شما قرار گرفتم. نشانه هایی که در صبحگاه بر صخره‌های ساحل دریا حجاری می‌شوند و در طول روز پنهان می‌شوند. آثار شما ما را به پرسش‌های بسیاری درباره زمان، تاریخ، زبان، معنا و مجسمه‌سازی فرا می‌خوانند. من احترام بسیاری برای آنچه که شما انجام می‌دهید قائل هستم و همانطور که پیش از این در سال 2003 در ارتباط با کار شما متذکر شدم، فکر کارکردن با نشانه‌های بدوی یا نشانه‌های ریشه‌ای آئینی که متضمن معانی جهانی هستند در این صحنه مخدوش کنونی بسیار مهم است، و وجه حیاتی هنر امروز است.»
نادعلیان از پيشگامان هنر شبكه و اينترنتي است. در سال 2002 ميلادي از جمله هنرمندانی بود که نشان «نت آرت» از طرف بخش فرهنگی کمیته اروپایی به او تعلق گرفت و در حال حاضر هزاران بيننده در روز سايت‌هاي او را مي‌بينند. 
در سال 2003 همچنین او یکی از هنرمندانی بود که اثرش برای نمایشگاه آبراه‌های مقدس انتخاب شد. او همچنین تنها هنرمند ایرانی بود که برای یادواره بشریت انتخاب شد و از او تقدیر شد.
در سال 2004 پیرو دعوت «مرکز پورتا» به اسپانیا رفت. صخره‌های «جزیرا مایورکا» را حجاری کرد و در گالری «پورتا» نمایشگاه داشت. در روز افتتاح نمایشگاهش در «موزه‌ی کن مارکز» اسپانیا در «مایورکا» تلوزیون ملی اسپانیا اجرای اثرش را گزارش کرد و با او مصاحبه داشت. نادعلیان در مدت اقامتش در اسپانیا برای سپاس از زحمات مردم اسپانیا در کمک رسانی زلزله بم چیدمان او در «جزیره‌ی مایورکا» با حضور نماینده‌ی رسمی یونسکو به مردم اسپانیا تقدیم شد. «ايوا» مدير مركز و گالري «پورتال مايوركا» که میزبان نادعلیان بود كارهاي نادعليان را داراي اينگونه توصيف مي‌كند: تكريم و احترام محيط طبيعي، تاثيرپذيري از هنر باستاني و عاميانه و استفاده از آنان براي ايجاد هنر معاصر، توجه به آسيب‌پذيري انسان در بلاهاي طبيعي و انساني و استفاده از فن‌آوريهاي جديد و آزادي بيان. علاوه بر اين او مي‌گويد دغدغه‌ی بنيادي اين هنرمند  ايجاد هماهنگي بين انسان، طبيعت و جهاني است كه ما را احاطه كرده‌است.
در  سال 2004 پیرو دعوت هتل هنرمندان به جنوب فرانسه رفت و ضمن حجاری سواحل  «سنت تروپه» در جنوب فرانسه صخره پری ها را حجاری کرد و مدال ویژه «راماتوئل» را از آن خود ساخت.
در سال 2005 درحالی‌که در فرانسه مشغول اجرای مجموعه‌ی گنج‌های پنهان بود ، تلویزیون فرانسه با او مصاحبه کرد و فرایند کارش را ثبت کرد.

در سال 2005 میلادی پیرو دعوت «آکادمی هنر» ازبکستان به آسیای میانه سفر کرد در «دوسالانه تاشکند» شرکت کرد و جایزه بزرگ دوسالانه بین‌المللی تاشکند را از آن خود کرد.
در زمستان 2005 آثارش در موزه‌ی سبز امریکا معرفی شد و آقای «سام باور» در سایت «موزه‌ی شبز» نوشت: «به واسطه حجاری اشکال ساده‌ی ماهی یا دیگر اشکال بر روی سنگ‌های کوچک، هنرمند احمد نادعلیان آرزو دارد که روح نادیده گرفته‌شده جویبارها و رودخانه‌های سرزمینش ایران و جهان را یادآور شود و اینکه نسل‌های آینده را با این گنج‌ها سهیم کند.» در دهه‌ی گذشته این هنرمند به شهرها و نقاط دور افتاده همه‌ی قاره‌ها این جهان (به استثنای قطب) سفر کرده و با کمک کودکان و مردم بومی این مناطق گنج‌های بیشماری را خلق کند. این گنج‌ها یا به رودخانه‌ها پرتاب شده‌اند و یا اینکه در زمین دفن شده‌اند. هنرمندان کمی تا کنون توانسته‌اند تا این اندازه پیامشان را توسعه دهند ... هنرمندی که دارای سرزمینی غنی در تاریخ و در حال حاضر دچار بحران است، منظر آینده‌ی کره‌ی ما را بیشتر تیره و تار می‌بیند. او می‌گوید: «گرمای جهانی، آلودگی، جنگ‌ها و بحران‌ها در سراسر جهان ممکن است که زندگی اغلب موجودات زنده از جمله انسان را به پایان برساند. هنر برای احمد نادعلیان یک برکت یا دعای خیر است و پیوندی با زمان و مکان است و تنها هشدار  او این است که در حال حاضر و یا در آینده انسان ممکن است هماهنگی کمتری با گذشته و با زمین و با آسمان داشته باشد.»
در بهار 2006 میلادی مجله‌ی «یو تی ان ای» امریکا نادعلیان را به هنرمند محیطی سال انتخاب کرد. در این نشریه نوشته شده‌است: احمد نادعلیان انسانی که به سنگ‌ها و آب عشق می‌ورزد، همانند یک ماهی مرزهای بین‌المللی را می‌شکند. نادعلیان که خانه‌اش در منطقه کوهستانی دماوند ایران است سفرهای متعددی داشته‌است و پیام‌های گرافیک‌اش را به صورت حجاری بر روی سنگ در همه قاره‌ها به جزء قطب جنوب رها ساخته است.
در تابستان 2006 در جشنواره‌ی «هنر سبز» ایتالیا از سوابق نادعلیان در زمینه‌ی هنر محیطی تمجید شد.
در سال 2006  «جان کی. گرانده» نویسنده و منتقد هنری که اغلب در زمینه‌ی هنر زمین و محیطی مطلب می‌نویسد با احمد نادعلیان مصاحبه اختصاصی داشت و  با مقدمه‌ای در فصلنامه «اسپس» به چاپ رسانید. در مقدمه‌ی مصاحبه نوشت: «نادعلیان هنرمند ایرانی است که کارهای طول زندگیش در رابطه با تکریم موجودات زنده و محیط طبیعی است. برای دسترسی به این امر در کنار زندگی در طبیعت او مجسمه‌هایش را در محیط صلح‌آمیزی در طبیعت اطراف قرار می‌دهد.»
این مصاحبه و مقدمه با با الحاقات و تصاویر جدیدی در سال 2007  در کتاب «گفتکو در گوناگونی» چاپ شد.
 «جان کی. گرانده» در مقدمه‌ای این کتاب می‌نویسد: آب یک عنصر حیاطی است که به مجسمه‌های او معنی می‌بخشد و بسیاری از نمادهای او که بکار می‌گیرد و نقش می‌زند از اسطوره‌های باستانی و آئین‌های تمدن‌های پیش از اسلام برگرفته شده‌اند. علاوه بر این دیگر نمادهایش مبین زبانی معاصرند که برخاسته از فن‌آوری‌های جدید هستند. هنر نادعلیان بوسیله‌ی رسانه‌های متنوعی همچون حجاری بر روی صخره‌ها چیدمان‌های هنر محیطی، هنر اجراهای آئینی، نقاشی‌های تعینی که یادآور طراحی‌های باستانی هستند، هنر چیدمان ویدئوئی، هنر شبکه و کارهای تعاملی که نیازمند مشارکت مخاطب هستند بیان می‌شوند...  برای نادعلیان زمین و موزه همسان هستند. هنر نادعلیان متوجه بحران بنیادی در جهان معاصر هستند. چنانچه در آینده‌ی مخاطبی وجود داشته باشد کارهایش داستان زندگی و انسانیت را بازگو خواهد کرد.
در سال 2008 «رابرت سی مورگان» نادعلیان را در مجله‌ی مجسمه نیویورک معرفی کرد.  یاداشت او با تصاویر جدیدی در نشریه منظر معماری واشینگتن تجدید چاپ شد. این منتقد آمریکایی در ارتباط با نادعلیان نوشته است:
كار احمد نادعليان معرف آميزه‌اي از هنر غارهاي ديرينه سنگي و ايران باستان است. او مستقيماً بر روي زمين و بيشتر بر شن و سنگ‌هاي سواحل يا بركه‌هاي كم عمق رودخانه‌ها، آبگيرها و جويبارها، كار مي‌كند... اين مجموعه بيانگر يک تمثيل زمان است که مي‌توانست قرن‌ها پيش انجام شده‌باشد، اما در حقيقت در دوره‌ی پسامدرن حجاري شده‌است...  «ايو كلاين» احساس مي‌كرد كه هنر جایي ميان دنياي باستان و آينده است. بيان مشابهي را مي‌توان در مورد نادعليان بكار برد با لحاظ اين نکته که، شکل‌هاي وي به سان تصاوير فرهنگ پيشازباني هستند و درواقع، نشانه‌هاي حقيقي هستند که چيزي درباره‌ی زمانه‌ی حاضر ما را دوباره بازگو مي‌کنند. عنوان يكي از كارهاي او «رودخانه هنوز ماهي دارد»، اشاره به اين حقيقت است که آلودگي و تغييرات آب و هوائي، رودخانه‌هاي جهان  را به گونه‌اي تغيير مي‌دهند که تهديدي براي تمامي گونه‌هاي موجود زنده در زمين بشمار مي‌رود.
مي‌توان عنوان كرد كه كارگاه حقيقي نادعليان تمامي رودخانه‌هاي جهان هستند. او به طور خستگي‌ناپذيري از يك مكان به جايگاه ديگري سفر مي‌كند و اثرات انساني را بر صخره‌هاي بستر رودخانه‌ها، اقيانوس‌ها و بركه‌ها، حجاري مي‌كند... کار نادعليان، حداقل در تركيب واژگان غربي به نوعي تركيبي از  هنر خاک و فرآيند است. با اين وجود، او همچنين به واسطه ارجاع ما به حوزه‌اي که زبان نوشتاري تنها بصورت نشانه‌هاي تصويري وجود داشت، در بستر پست‌مدرنيسم قرار ميگيرد...
«ابیگل داوون» منتقد و هنرمند و زیست‌محیطی در ارتباط با کار نادعلیان می‌گوید: «من معتقدم هرکس که آثار و محیط امید بخش آن را تجربه کرده، ممکن است که باور داشته باشد که آنها راه‌حل‌هایی هستند برای همه بیماری‌های محیطی و کشمکش‌هایی که در این دنیا با آن مواجه هستیم.»  
«باربارا راکس» احمد نادعلیان را شفاعت‌کننده‌ی زمین می‌داند و می‌نویسد: «یک چیز خیلی شگفت آور در مورد کار احمد نادعلیان رسالتش برای به هم گره‌زدن گذشته و آینده دنیای طبیعی است که در حال جدا شدن از هم هستند. این نیت به واسطه تعهدی که به زمین دارد، تحقق یافته‌است. او با اشکال و مواد نمادین و باستانی کار می‌کند. به واسطه‌ی مهارت استادانه‌ای که در کار با طبیعت دارد، به فضاهای بکر و دست نخورده‌ای که در آنها کار می‌کند، همچنین به افرادی که در چیدمان‌هایش و اجراهایش به وی یاری می‌رسانند، زندگی و موجودیت تازه‌ای می‌بخشد.»
«هرمان پیگان» در ارتباط با آثار نادعلیان می‌نویسد: «چگونگی آثار نادعلیان بر اساس ادراکش از نمادگرایی در هنر قرارگرفته – سنت بنیادی ممتد در طول تاریخ – و درک خاصش از نماد‌گرائی به وضوح تاثیر فرهنگ کشورش را نشان می‌دهد. مطمئناً همه‌ی نمادهایی که او مورد استفاده قرار می‌دهد فهم آنها (حتی) برای مردم آمریکائی – غربی – ساده است، برای اینکه مذاهب اسلام مسیحی و یهودی در این مورد بسیار به هم نزدیک‌اند... من مایلم بگویم که هنر کار انجام شده بوسیله‌ی نادعلیان بر سنتی هنری بنیاد نهاده شده و نحوه‌ای که او این آثار را در منظره‌ی واقعی و یا دنیای مجازی اینترنت قرار می‌دهد. چیزی است که این هنر را بسیار پر ثمر و مفید می‌کند و آن شگفتی بزرگی است که من در طول ساحل نزدیک خانه‌ام راه می‌روم و روی صخره‌ها، ماهی‌ها را مشاهده می‌کنم. قبل از اینکه من چیزی در مورد آثار هنری ایشان بدانم. من با این ماهی‌های کوچک، ذوق‌زده می‌شوم. صخره‌ها، دریا، آسمان، باد و نور به خودی‌خود شگفت‌آور هستند و ماهی‌های کوچک در این زیبائی طبیعت در حال شنا کردن هستند.»
«سوزان لوموتو» در ارتباط با آثار نادعلیان نوشته است: «با احترام عمیق برای محیط، هنرمند ایرانی احمد نادعلیان، هزاران سنگ را با تصاویر ماهی‌ها، خرچنگ‌ها، چهره‌ها، دست‌ها و پاها را کنده‌نگاری کرده و سپس در گوشه و کنار جهان یا زمین دفن کرده و یا به داخل آب پرتاب کرده است. هزاران سنگ، کوچک و بزرگ.»
«مارتین بویر» در ارتباط با کار نادعلیان نوشته‌است: «یکی از مشخصات کار نادعلیان این است هنگامی که به طبیعت می‌رود چیزی یا اثری که قبلاً انجام شده بود، با خود نمی‌برد. من تصور می‌کنم حتی با طرحی آماده (از پیش فکر شده) به طبیعت نمی‌رود. او فکرش را، در مسیر رودخانه می‌پروراند و توسعه می‌دهید...   به عنوان یک هنرمند شما به خوبی به مردم دهکده یا افرادی که اینجا را ملاقات می‌کنند این فرصت را می‌دهید که چشمهایشان را باز کنند، ذهنشان باز شود و در نتیجه آنها می‌توانند این محدوده را به طریقی دیگر یا نوعی گسترده‌تر مشاهده کنند...  من تصور می‌کنم که این یکی از مهمترین موضوعاتی است که ما باید در مورد آن فکر کنیم، شاید امروز نه ولی فردا یا بعد ازمدتی. ما آگاهیم از طریقی (شیوه‌ای) که اقتصاد به طبیعت نگاه می‌کند. اقتصاد نظر دارد به صرف کردن همه‌ی ارزش‌ها و در برابر بدست آوردن پول.
ما می‌دانیم چطور به آن (طبیعت) آسیب برسانیم ولی از جهت دیگر هنرمندی که به طبیعت و محیط طبیعت می‌رود برای تخریب کردن و آسیب رساندن به آن و صرف تمامی ارزش‌های موجود در آن نمی‌باشد بلکه به طریقی متضاد سعی در نشان‌دادن ارزش آن و علاوه بر این  و کمک کردن به حفظ آن برای نسل آینده دارد. به این ترتیب کار شما و آثارتان را در راستای هنر و هدفتان یافتم.»
هنرمند آلمانی «زیبیل کالف» در ارتباط با آثار نادعلیان می‌گوید: «هنگامیکه برای نخستین بار با هنر دکتر نادعلیان مواجه شدم، فوراً به آن علاقه پیدا کردم و این احساس هرگز مرا ترک نخواهد کرد. من دوستدار جنبه ی شاعرانه‌ی تبدیل واقعیت روزمره به دنیای بسیار شخصی هنرمندانه‌ی پر از رویای وی میباشم. هر اثر هنری وی مانند یک شعر، یک آواز یا رویایی به حقیقت پیوسته می‌باشد. من علاقمند آثار هنری بداهه‌سازی شده وی که جنبه‌ی مفهومی دارند و به صورت ناخودآگاه شکل می‌گیرند و خود او که در حال تحقق بخشیدن به آنها در سر تا سر این کرده‌ی خاکی است، میباشم. هر جائی که او هست، می‌توانید (آثاری از کاوش ها و بینش‌های درونی‌اش را بیابید که به آنها زندگی می‌بخشد تا پایان زمان. (آنها را جاودانه می‌کند) من علاقمند فلسفه‌ی محیطی ایشان هستم که خواهان این است که شما به عنوان مخاطب طبیعت، زندگی انسان و زندگی هر روزه را ورای یک لحظه ببینید و تجربه کنید... هنر زمینی وی صورت خارجی (تجسم) فلسفه‌ی محیطی‌اش است که زیبایی و در حال، آسیب پذیری طبیعت را نمایش می‌دهد و احترام قافل شدن به آن را می‌آموزد و میکوشد که جاودان کند تبار همه‌ی فلسفه‌هایی را که سعی دارند به انسانها بگویند که با محیط و طبیعت اطرافشان با عشق و علاقه و توجه به آن رفتار کنند نه با رفتاری مخرب و ویرانگر. به صرف اینکه فقط بخواهند آن را برای منافع خود مورد استثمار و بهره‌برداری قراردهند. به جامع‌ترین مفهوم، دکتر نادعلیان هنرمندی چند رسانه‌ای است، او همه‌ی مواد، فنون و رسانه‌هایی را که برای این رویکرد وی بی‌نهایت موثر هستند، مورد استفاده قرار می‌دهد. آثار ایشان می‌توانند با سمفونی‌هایی که هزاره‌ی کهن و جدید را می‌ستایند، مقایسه شوند. آثاری که همه‌ی عناصر را برای آفرینش یک زیبائی مشترک و ضیافتی برای دیدگان و حواس دیگر، می‌آمیزد. او انسانی بسیار رئوف و در عین حال به شدت سیاسی می‌باشد. ولی به شیوه‌ای معقول بیانات سیاسی را به صورت مفهومی به کار می‌برد. مرکز هنری پردیس ایشان حیرت‌انگیزترین محل است، چون هنرمندان بین المللی (با ملیت‌های مختلف) گرد هم می‌آیند و روی پروژه‌های شخصی‌شان کار می‌کنند، محلی است برای درک فرهنگ‌های مختلف در بالاترین سطح. همچنین جشنواره‌های بین‌المللی که وی بنیاد نهاده همه و همه به خاطر این کره خاکی است که سازنده‌ی هنر است نه جنگ.»
در سال 2009 اثر جشنواره خلیج فارس احمد نادعلیان در تقویم محیطی 2009 امریکا که ویژه هنر معاصر در دنیای طبیعی منتشر شد.
در این تقویم زیر عنوان « ماهی‌های رویائی» نوشته شده است:
«هنرمند ایرانی احمد نادعلیان به واسطه ی تصاویر حکاکی شده ماهی و موجودات دیگر بر روی سنگ‌های رودخانه‌های سراسر جهان شناخته‌شده آنها را به عنوان هدایایی به آب‌ها یا اینکه توسط ساکنین محلی کشف شوند به‌جا می‌گذارد. چاپ‌های روی شن وی از یک فن چاپ باستانی در ایران که استوانه‌های سنگی حکاکی شده را برای خلق طرح‌ها و نقوش پی در پی و تکراری مورد استفاده قرار می‌دهد الهام گرفته شده‌اند. نادعلیان میگوید: به عنوان بخشی از جشنواره هنر محیطی خلیج فارس من مهر استوانه‌ای بزرگی ساختم و توسط آن تصاویر ماهی را در طول ساحل چاپ کردم. سپس این مهر استوانه‌ای در ساحل باقی می‌ماند تا توسط آب اقیانوس (دریا) از آنجا برده شود یا به ماهیگیری ناشناس اهدا می‌شود که ممکن است آن را کشف کند. خیلی زود بعد از آن متوجه می‌شوم که این هدیه پذیرفته شده‌است.
بر طبق یک سنت در شمال ایران تصاویر ماهی و مار می‌توانند نشانه‌ای از گنج و حاصلخیزی باشند. به واسطه‌ی حک‌کردن تصاویر آنها روی مهرهای استوانه‌ای و صخره‌های رودخانه نادعلیان در طلب التیام (شفا) روح رودخانه‌ها و سواحل فراموش شده‌است. من همواره علاقمند به ایجاد (ساختن) پل بوده‌ام. پل‌هائی بین نمادهای باستانی و رسانه‌های نو (جدید) بین هنر عامه و هنر عقلانی. کار نادعلیان تنها یک اجرا نیست که شکلی از پرستش و نیایش است. هنر نعمتی را به ما عرضه می‌دارد و در پی ایجاد هماهنگی با گذشته زمین و بهشت است.»
در سال 2009 همچنین دپارتمان فلسفه دانشگاه «پروگیا» در ایتالیا در مجلد «کوزموپلیس ریویو» ضمن معرفی نادعلیان با وی گفتگو داشت. در این یاداشت آمده است: «احمد نادعلیان به عنوان یکی از هنرمندان محیطی پیشرو در سطح بین المللی شناخته شده است.»
در سال 2010 شاعر آمریکائی «جان کدی» در ارتباط با احمد نادعلیان نوشت: «هنرمند ایرانی‌ احمد نادعلیان یک پیام آور جهانی‌ «مادر زمین» است. سال‌های زیادی کنده‌نگاری‌های ماهی‌ و الهه‌هایش را در کشورهای مختلفی همچون  فرانسه، آلمان، ایتالیا، ایالات متحده، قزاقستان، ازبکستان، روسیه و سرزمین اجدادیش، ایران اجرا کرده است.»
نادعلیان عمیقاً با آب، رودخانه و جریان جزر و مد پیوند دارد و بواسطه آنها آئین‌های تولد دوباره را به نمایش می‌گذارد. رودخانه‌های محل زندگی‌ دوران کودکی او تخریب شده‌است.   همانند نوعی التیام و شفا بخشیدن این ویرانگی، هنرمند موجودات آبی را بر روی صخره‌های داخل رودخانه‌ها و حاشیه آن حجاری می‌کند.
 آثار نادعلیان مورد توجه بسیاری از عکاسان و فیلم سازان بوده است و در رسانه‌های بسیاری بازتاب داشته است. «گوتفرد يونكر» عکاس آلمانی او را براي مجموعه عکس‌هایی با عنوان  بهترين هنرمندان معاصر (كاري در هفت سال سفر و كار) انتخاب كرده است و درحالیکه نادعلیان در طبیعت ایتالیا حجاری می‌کرد، از او عکاسی کرد. در سال 2006 یونکر به ایران سفر کرد و زمانی که نادعلیان مشغول اجرای گنج‌های پنهان بود از او عکاسی کرد.
زندگي و آثار او موضوع یک فيلم مستند ساخته فیلم‌ساز ايراني، «مجتبي ميرتهماسب» بوده است.  علاوه براین فرایند کار او در طبیعت موضوع کار فیلم سازانی دیگر مثل «فرگاس میکل جان»، فيلم ساز اسکاتلندی، «كاترين مك دونالد» فيلم ساز انگليسي و «وستا ماخ» آلمانی بود. علاوه بر اين فعاليت‌هاي هنري، آثار و مصاحبه‌هاي او بارها در شبكه‌هاي داخلي ايران و ديگر كشورهاي جهان گزارش شده‌اند.
وي تاكنون 25 نمايشگاه انفرادي داشته است و در بيش از 120 نمايشگاه جمعي در ايران، فرانسه، آلمان، ايتاليا، اسپانيا، امریکا، انگلستان، ژاپن، لبنان، امارات، ازبکستان، ارمنستان، آذربايجان و ...  شركت كرده‌است.