دو تار عبدالله سرور احمدی هم خاموش شد

چنگی به دل نمی‌زند امشب سرود ما
آن خوش ترانه چنگی شب زنده دار کو

پیش از این:
دوتاری° عاشقی بود برخاسته از خراسان بزرگ، زیسته و بالیده در تربت و خاک جامی بزرگ. پدر بزرگ، پدر، مادر و دایی‌اش اولین روایت‌گران آهنگ‌ها و نغمه‌های موسیقایی بودند که "عبداللهِ" ده ساله را از سرچشمه‌ی زلال معرفت خویش سیراب کردند.
در این میان، راه‌یابی به درسگاه استاد "نظر محمد سلیمانی" نوازنده و راوی بی‌همتای دوتار شرق خراسان، دوتارآموزی‌اش را با عشقی چند چندان از پیش به پیش راند. چنانکه خود می‌گفت پیرانه‌سر و شوریده حال، کوه به کوه و کوی به کوی به پیگری و نشان جستن از نغمات و هنگ‌های پنهان در سینه‌ی دوتاری‌های منطقه سربرآستان جانانشان می‌سائید تا آنجا که مقام‌ها و روایات ایشان را در گنج‌نامه‌ی سینه‌ی خود گردآورد.آنگاه خود چون پیری راه‌دان به آموزش و پخش و بخش دانسته‌ها پرداخت.

اینک:
دوتار سرور بی هیچ سروری خموشانه در کنج روزگار بدآئین، به گریه سکوت به اعتکاف نشسته است. اینک او گنجی است خقته در خاک تربت جام.

فردا:
با سرور احمدی گفت‌گویی از جنسی دیگر بایاست. پسران، دختران و شاگردانش از بسیاری‌های او، بسیار دارند. شایاست تا به بزرگداشت مقام و نام او انجمن‌ها کنند از جنس علم و پژوهش؛ نغمات نشنیده شده‌اش رابه گوش اهل°، و روایات مکتوبش را به مردم پرآب و اشک ِمردمان برسانند.
                                                                                                                                                                                                            ایدون باد