رمزی از رموز توسعه پایدار

 
زمستان سال 1394، به دنبال توری از روغن زیتون و سرکه بالزامیک به شهر توریستی اوهای رسیدیم. زیبایی معماری صمیمی این شهر و  تلفیق مناظر خیره کننده طبیعی با این معماری، نشان از طراحی شهری آن داشت که با قدمت شهر و بناها عجیب بنظر می رسید. بدنبال محلی برای صرف غذا، دریافتم که خبری از رستورانهای زنجیره ای در این شهر نیست. پس از منابع اندک خواندم تا سرگذشت این شهر را بدانم و بر آن شدم تا با شما داستان توسعه پایدار را در این شهر به اشتراک بگذارم.
شهرکوهستانی اوهای Ojai)) واقع در کانتی ونچورا و شمال غربی لوس آنجلس از مقاصد گردشگری منطقه برای کوهنوردی و خلوت معنوی است. این شهر همچنین مرکزهنری سازگار با محیط زیست در مقیاس محلی بشمار می رود. فروشگاههای زنجیره ای بجز در مورد پمپ های بنزین در این شهر قانونا" ممنوع شده اند تا امکان رشد صنایع محلی فراهم شود.  
اولین ساکنان اوهای سرخپوستانی بودند که نام اوهای را به معنی "ماه" بر آن نهادند. دراواسط قرن هجدهم و با اشغال منطقه توسط اسپانیایی ها، اوهای به مزرعه ای برای دامداری تبدیل شد. این مزرعه بعدها به کاشفان نفت فروخته شد که موفقیتی بدنبال نداشت. مردمی که بتدریج در این منطقه سکنی گزیدند، آن را بخاطر سلامت بخشی اش می ستودند.
چارلز نورداف (Charles Nordhoff)  که یک افسر دریایی ارتش امریکا بود، در سفری که به کالیفرنیا کرد، از زندگی آرامش بخش این ایالت در کتاب خود تعریف کرد. کتاب فروش خوبی داشت و بسیاری از امریکایی ها را برانگیخت که به غرب سفر کنند. به همت یک معاملات املاکی موفق، بخشهایی از دره اوهای هم به فروش رفت. در سال 1872 گروهی از ساکنان منطقه تصمیم گرفتند که محل اقامت خود را به شهر ارتقاء دهند و شهر اوهای در سال 1874 بنا نهاده شد. مهاجرانی که از شرق آمده بودند، از آنجاییکه نورداف مشوق آنان برای سفر به این منطقه بود، اینجا را ابتدا نورداف نامیدند. کاشفان نورداف هیچ الگویی از تک و توک بناهای خشت و گلی بجا مانده نگرفتند و معماری شرق امریکا، خانه سازی با چوب را دنبال کردند.