افاضات و اضافات مدیریت شهری در «ساماندهی» چهارباغ عباسی
مازیار اخوت
فرازهایی از صحبتهای مدیر محترم چهارباغ عباسی در گفتگو با خبرگزاری مهر (تاریخ ؟) با تیتر «برگزاری موسیقی خیابانی در محور چهارباغ عباسی ممنوع است» منتشر شده است. البته در صحبتهای ایشان حرفی از ممنوعیت نیست و امیدواریم که این تیتر فقط یک تکنیک رسانهای باشد! با اینحال حرفهای مدیر محترم بهانهی مناسبی ست برای درد دل (اسمش را بگذارید درد دل فرهنگی!) نه فقط پیرامون موسیقی خیابانی و نه فقط خطاب به ایشان، بلکه دردهایی فراتر از این موضوع و این مقام.
جناب مدیر فرموده اند:
تظاهرات۵۰۰۰ شهر در۱۵۰ کشور برای حفاظت از محیط زیست
معمارنت: یکی از بزرگترین تظاهرات در تاریخ مبارزه برای حفاظت از محیطزیست جمعه ۲۹ شهریور برابر با ۲سپتامبر برگزار شد.
در این تظاهرات که در ۵۰۰۰ شهر از ۱۵۰ کشورهای مختلف جهان ازجمله کشورهای آسیایی و آفریقایی برگزار شد. دانشآموزان در این تظاهرات نقش مهمی داشتند و با تعطیل کردن مدارس در این تظاهرات شرکت کردند.
دانشآموزان از رهبران جهان خواستند تا دیر نشده در زمینه مقابله با دمای زمین اقدام کنند.
این تظاهرات یک روز قبل از اجلاس اقلیمی جوانان در سازمان ملل متحد برگزار شد.
ایده حضور دانشآموزان در مخالفت با تغییرات اقلیمی را نخستین بار گرتا نونبرگ نوجوان فعال محیط زیست سوئدی در سال ۲۰۱۸ پس از اعتراض انفرادی در پارلمان سوئد طرح کرد.
همین روزها، یعنی در نیمه تابستان داغ 1398 (2019) سربازان اسرائیلی با تیمهای مهندسی تخریب، نیمههای شب، وارد محلات فلسطینی نشین بیتالمقدس شرقی شده و خانههای مردم را تخریب میکنند. ساکنان این مناطق خانههایشان آجر به آجر با مجوز دولتی ساختند.
تخریب خانههای فلسطینی در روستای دارالصلاح در کرانه غربی توسط نیروهای اشغالگر اسرائیلی
شمارۀ دوم مجلۀ حوالی منتشر شد. این شماره با عنوان حوالی قبرستان، روی کیوسک های روزنامه فروشی آمد. موضوع این شماره فضایی است که گاهی توقفگاه موقت و گاهی هم توقفگاه دائمی آدمها است. موضوعی که کمتر به سراغ آن می رویم. فضایی است که در زندگی روزمرهمان جایی ندارد؛ دور است و بهتر است دور هم نگه داشته شود. دلیلش اهمیتی ندارد: قیمتِ گزاف زمین و حرامشدن آن برای قبرستان یا فرار آدمها از مرگ.
در حوالی قبرستان از مکانِ دفنشدن آدمها میخوانیم و از رعبآور بودنِ قبرستان برای کودکیهایمان. از تفاوت تجربۀ مرگ در شهرهای کوچک و بزرگ و از تأثیرات دنیای مدرن بر قبرستانها. نویسندگان و گزارشگران این مجله، به دیدار شهری رفته اند که همۀ سنگ قبرهایش از تاریخ و واقعة مشخصی صحبت میکنند. طرحهای توسعۀ قبرستانها را مرور کردند و با مدیران و اهالی آنجا به گفتگو نشستند، از معیارهای قیمتِ قبور تا مفهوم قبرستان در ادبیات عامه، هرآنچه در این باب بخواهید در میان صفحات پیدا میکنید. روی محور زمان تا قاجار دنده عقب رفته و در محور مکان، از شرق به افغانستان و هندوستان و در غرب به عراق رسیده است.
فراخوان کنفرانس 2019 تاهاب با موضوع شهروندان و شهر
دهمین کنفرانس تاهاب با موضوع «شهروندان و شهر: تحولات شهری در پاکستان و منطقه» نوامبر 2019 در لاهور پاکستان برگزار میشود.
در فراخوان پذیرش مقاله برای این کنفرانس، از متخصصان علاقه مند برای شرکت در این گردهمایی دعوت شده است. برای شرکت در این رویداد علمی علاقه مندان می توانند چکیده طرح پژوهشی خود را در 300 کلمه تا 30 ژوئن برای تاهاب به این آدرس ایمیل (thaap.conference@gmail.com) کنند.
همچنین تاکید شده که کمیته انتخاب مقالات در کوتاه ترین زمان ممکن مقالات برگزیده را اعلام خواهند کرد. پس از پذیرش چکیده، مهلت ارسال اصل مقاله تا 31 اکتبر 2019 خواهد بود.
انتشار کتاب «تهران ــ ۵۶» سیمای تهران در پژوهشی فراموششده
نویسندگان: آرش نصر اصفهانی و محسن گودرزی
کتاب «تهران-56» حاوی گزارش شورای نظارت بر گسترش شهر تهران در سال 1356 به کوشش آرش نصر اصفهانی و محسن گودرزی در نشر نی منتشر شد.
درباره این کتاب می خوانیم: تهران در آستانهی انقلاب در چه وضعیتی قرار داشت،
درخواست ۳۳۸۰ نفر از شهروندان برای لغو مجوز ساخت و ساز در باغهای تهران+ اسامی
به گزارش اسکان نيوز، پس از تصویب مجوز ساختوساز در 62 باغ تهران بر مبنای قانون ملغی شدۀ برج باغ در شورای اسلامی شهر تهران، واکنشهای مختلفی در گروههای مدنی و حرفهای علیه این اقدام صورت گرفت. یکی از مهمترین این واکنشها که همراهی گستردهای از شهروندان را به دنبال داشت، طوماری بود که گروه «شهر دیگر» در اعتراض به این مصوبه تنظیم کرد و در فراخوان عمومی از شهروندان خواست آن را امضا کنند.
در این طومار آمده است: «مصوبۀ برج باغ که فاجعهبار بودن آن برای شهر تهران از ابتدا هم روشن بود به مدت ۱۴ سال دستاویز تخریب باغات تهران شد و اینک که آن مصوبه پس از فشار مردم ملغی شده است باز با استناد به آن و مقداری دلیلتراشی، جواز تخریب چندین باغ صادر شده است.»
تهران یکی از کهن ترین خاستگاه های شکل گیری فرهنگ و تمدن در ایران است. بنا بر کاوش های باستان شناسی، قدیمی ترین آثار دال بر حیات و حضور انسان در دشت تهران، مربوط به دوران پارینه سنگی است.
باستان شناسان همچنین آثار ارزشمندی از دوره نوسنگی و دوران بعد از آن در تپه چشمه علی شهرری بدست آورده اند. سفالینه های به دست آمده، نشان از تمدنی عظیم در هشت هزار سال پیش در این نقطه از تهران دارد، تمدنی که بعدها ارتباط وسیع آن با سایت های مختلفی از جمله قره تپه شهریار، قره تپه قمرود، تپه سیلک کاشان و سایت های دیگری در کیلومترها دورتر از تهران مشخص شده است. کاوش های تپه قیطریه، تپه کهریزک، تپه معمورین در فرودگاه امام خمینی، قبور یافت شده در دروس و پیشوای ورامین و چندین سایت دیگر نشان از اهمیت فراوان حوزه جغرافیائی تهران در حدود سه هزار سال پیش، همزمان با عصر آهن دارد.