مستند بزم رزم روايت تاريخ نزديك موسيقى ايران

مستند بزم رزم روايت تاريخ نزديك موسيقى ايران
نویسنده: 
معمارنت

فيلم مستند بزم رزم از سرى فيلم‌هاى سينماى هنر و تجربه است كه از اول ابان تا ٢٠ آذر١٣٩٦ در سينماهاى تهران، اصفهان، مشهد، شيراز، كرمان وبابل به نمايش در مى‌آيد.
بزم رزم ساخته ١٣٩٥سيد وحيد حسينى است كه در مؤسسۀ روايت فتح تهيه شده است. به قول خودش فيلم سرگذشت پر فراز و نشيب موسيقى ما در سال هاى جنگ (١٣٦٧-١٣٥٧) است. فیلم همزمان روايت دو داستان را پیش می‌برد، یکی جوانانى كه براى حفظ ميهن از جان گذشتند و دیگری داستان اهل موسيقى كه از يك سو به زبان و ابزار خود در راه وطن وارد ميدان شدند واز سويى ديگر براى حفظ موسيقى ايران كوشيدند.

و پيروز اين هر دو ميدان ايران است و موسيقى ايران .
بزم رزم روايتي از تاريخ نزديك است كه حتى براى آنها كه آن را از سر گذرانده‌اند، يادآور خاطراتى است كه فراموش شده است. فراموشى يكي از ويژگى هاي انسان است و شايد دليل تاب آوري او .
 كار كارگردان فيلمى چند لايه از كارنامه موسيقي و از آن مهمتر رويداد هايى تراژيك و كمدى است كه براى صاحب نظر نکاتی در خور توجه دارد.
سراسر فيلم علاوه بر سرکذشت خطی موسيقى، مملو از گفتگو با صاحبنظران و مسئولين وقت است، از معدود نگاه‌هاى تحليلى به اين موضوع كه می کوشد بازتاب جامعه‌اى در حال غليان را در آيينه موسيقى ببیند.
حسين عليزاده، بيژن كامكار، مجيد درخشانى، كامبيز روشن روان، حسام الدين سراج، علي اكبرشكارچى در كنار حميد شاهنگيان، حسن رياحى، محمد گلريز، همايون رحيميان، فيروز برنجان و مهدى كلهر در اين فيلم به ذكر خاطرات شفاهى نشسته‌اند.
كارگردان كه كارشناس كارگردانى سينما از دانشكده سوره تهران وكارشناس ارشد ادبيات نمايشى از دانشكده هنر و معمارى دانشگاه آزاد است برای به دست دادن تصویر کاملی از این تاریخ به اشاراتی جالب می پردازد؛ از دورانى كه سرود «خميني اى امام» دو سال حذف شد و وقرارداد با آهنگساز معصيت بود و براى ساز «مجوز حمل» صادر مى شد، تا تشكيل گروه هاى سرود انقلابى و تهيه سرود براي جنگ و نوحه‌هاي آهنگران و كويتي پور و كشاورز رامهرمزى مى‌گويد .از يادآورى حذف بلندقامتان اين حوزه به بهانه ضرورت هاى زمان تا اجراى سرود در جماران.

تاريخ نزديك گفتنى‌هاى بسيار در همه عرصه‌ها ازجمله معماري و شهر و ميراث فرهنگي و هنر و اقتصاد دارد. بويژه اقتصاد فرهنگى كه با پوشش‌هاى قانونى و اجرايى و ايدئولوژيك و نهادهاى مرتبطش، اقتصاد را به مرور بر فرهنگ مسلط كرد.
ازهمين روكار كسانى كه اين تاريخ را بدون حب و بغض و با واقعگرايى از سينه حاملان آن به نوشته و تصوير مى‌كشند ارزش‌مند است .
در فراغت فرداها همين روايت‌ها در دانشگاه‌هاى واقعى و به همت دلسوزان، پايه‌هايى براى تحليل نظرى تاريخ ما خواهند بود .
بزم رزم همچنان براى راهبران سياست هاى فرهنگى اين مرز و بوم آموختنى بسیار دارد تا كژراهه‌ها را دوباره نپيمايند.