افزودن دیدگاه جدید

معمارنت- پیکر جلیل شهناز صبح روز پنجشنبه 30 خرداد ماه از مقابل تالار وحدت تشیع می‌شود. استاد جلیل شهناز پدر تارنوازی ایران 27 خردادماه 1392 در سن 92 سالگی، در بیمارستان آراد تهران درگذشت.  
تا به این لحظه خانواده استاد جلیل شهناز تصمیمی برای مکان خاکسپاری پیکر استاد نگرفته‌اند و هنوز مشخص نیست که پیکر ایشان در تهران و یا اصفهان به خاک سپرده خواهد شد.
در مطلبی از سایت ایران نامه دربارۀ این استاد موسیقی می‌خوانیم:
جلیل شهناز، در سال 1300 خورشیدی در اصفهان و در یک خانواده دوستدار موسیقی دیده به گیتی گشود. استعداد فراوان و استادان خوبی که در اختیار داشت، باعث شد که در دوران جوانی از نوازندگان برجسته تار به شمار آید.
همکاری و همگامی جلیل شهناز با حسن کسایی پدر نی نوازی ایران، آثار ارزشمند و ماندگاری را آفرید. شهناز از سال 1324، به تهران رفت و به عنوان تک‌نواز به همکاری با رادیو پرداخت.
شهناز در دهه 1360 گروه موسیقی «اساتید» را با همراهی علی اصغر بهاری (کمانچه)، محمد اسماعیلی (تنبک)، فرامرز پایور (سنتور)، و محمد موسوی (نی) تشکیل داد.
جلیل شهناز در سال 1383 خورشیدی به عنوان چهره ماندگار هنر و موسیقی برگزیده شد و  در سال 1383، نشان درجه یک هنر را به خاطر یک عمر فعالیت هنری دریافت نمود.
در تاریخ موسیقی ایرانی، از دوران درخشان جلال تاج اصفهانی، جلیل شهناز و حسن کسایی، به عنوان دوران «مثلث طلایی موسیقی سنتی ایران» نام برده می‌شود.
جلیل شهناز در دوران حاکمیت مکتب تهران بر موسیقی سنتی ایران، نوای دل‌انگیز تار مکتب اصفهان را به گوش  جان و دل پرچمداران مکتب تهران رساند.
از استاد جلیل شهناز آلبوم‌های ارزشمندی همچون «عطرافشان»، «زبان تار»، «آواز شهناز» و  کتاب «گل‌های جاویدان» (پانزده قطعه برای تار و سه تار) به یادگار مانده است.
 زنده‌یاد استاد حسن کسایی درباره استاد شهناز گفته بود: «شناخت موسیقی کار هر کسی نیست. همه موسیقی را گوش می‌دهند و دوست می‌دارند اما کسی که سره را از ناسره تشخیص بدهد و بتواند درک مقاماتی را که استاد شهناز نواخته‌اند، داشته باشد، بسیار نادر است. همه ساز می‌زنند و همه خوب ساز می‌زنند ولی قدرت نوازندگی و محفوظات و لحظات موسیقی که آقای شهناز می‌دانند و اجرا کرده‌اند، چیزی که در دست همگان باشد نیست. قدرت آقای شهناز در جواب دادن و دونوازی خارق العاده‌است. من ۶۰ سال با ایشان همنوازی کرده‌ام و ساز بنده با ساز شهناز گره خورده‌ است.»
استاد محمدرضا شجریان نیز درباره وی گفته است: «ساز شهناز در من زندگی می‌کند و من با ساز شهناز زندگی می‌کنم. من تنها خواننده‌ای هستم که خودم را شاگرد جلیل شهناز می‌دانم. ساز این نوازنده بی بدلیل، یک ساز آوازی است؛ برخلاف دیگر نوازنده‌ها که ۸۰ درصد سازی می‌زنند و فقط ۲۰ درصد آوازی. جلیل شهناز به بیان واقعی در نوازندگی تار رسیده است؛ چرا که در گیر و دار ردیف و تقلید از دیگران نماند و مانند آبشاری خروشان در جریان است.»
انتظار می‌رود که زنده یاد جلیل شهناز در آرامستان تاریخی تخت فولاد اصفهان در کنار یاران همیشگی‌اش، تاج اصفهانی و حسن کسایی به خاک سپرده شود.