افزودن دیدگاه جدید

یکصد معمار،‌ یکصد انتخاب
نشست هشتم، 19 خردادماه 1395
بیانیه
متاسفانه، امروز ایرادگرفتن از معماری معاصر ایران نقل محافل است. از بزرگانِ عرصه تا نوآموزان حرفه، هر آن‌گاه که می‌خواهند خودی بنمایانند، بهترین راه را در منکوب‌کردن معمار و معماری معاصر می‌بینند. برخی معتقدند از قاجار به این سو معماری نداریم، برخی از اصلاحات ارضی به این طرف را تهی از معماری می‌شمارند و برخی، بصورت عام، معتقدند معماری ایران دچار آلزایمر شده‌است. متاسفانه، فضای حاکم بر نقد معماری معاصر ایران چنین فضایی است. 
ولی آیا، واقعا، ما چنین فقیریم؟ آیا معماری معاصر ایران چنین حال و روزگاری دارد؟ ما، امروز، با پشت‌سر گذاشتنِ هفت نشست، با معرفی 62 اثر برتر معماری معاصر ایران،‌ به جرات می‌توانیم ادعا کنیم داشته‌های بسیاری در حوزه معماری معاصر ایران داریم. کافی است کمی از پیله بدبینی برون آییم و این ذخایر را بازیابیم. در این میان، نکته مهمی هست که شایسته تامل است. پس از اوج‌گیری درخشان معماری معاصر در ده، دوازده‌سال آخر قبل از انقلاب که کارهای ماندگاری در معماری امروز ایران به یادگار گذاشت، ‌با رکودی دو دهه‌ای مواجهیم که نشان از گیجی و سردرگمی دارد؛ ولی اینک، در یکی‌دو دهه اخیر،‌ فرزندان آن معماری فاخر، بی‌آن‌که بطور مستقیم آن معماران را درک کرده‌باشند، پا در جای پای آن‌ها گذاشته‌اند و آثاری را خلق می‌کنند که حتما شایسته تامل است. جالب است تاکید کنیم وقتی نمایندگان این جریان برای معرفی الگوهای خود می‌آیند، استنادشان به همان معماری‌های ماندگار است.
امروز می‌توان ادعا کرد پیشینه تاریخی معماری ایران پیشینه‌ای زایا و نیرومند است. تا کوچک‌ترین فرصتی برای عرض‌اندام معماران پیش می‌آید این چشمه جوشان سر باز می‌کند و جان‌های تشنه زیبایی و معنا را سیراب می‌کند. امروز اگر از معماران فرهیخته سال‌های هشتاد و نود می‌گوییم، نشان از همین پیش‌زمینه تاریخی می‌گیریم. اگر چنان بستری نبود امروز چنین جوششی پیش نمی‌آمد. ما، امیدوارانه، مدعیِ وجود جریان نیرومند، و البته، نوپای معماری معاصر ایرانیم که در حقیقت تداوم و نسل دوم معماری‌های سال‌های چهل و پنجاه است. هرچند همان‌ها هم در بستر معماری‌های زیبای دوران تحول و مسکونی‌های سال‌های سی خورشیدی زاده‌شدند. کوتاه اگر بگوییم، معماری معاصر ایران، با بن‌مایه‌های برون‌نگر و آزاداندیش، در سده اخیر شمسی جریان داشته و اگر چندصباحی به رکود کشیده، ناشی از تلاطمات اجتماعی اقتصادی جامعه، و، امری گریزناپذیر بوده‌است. امروز ما مدعی آنیم که معماری معاصر ایران هرگز از صحنه خارج نشده، و تداوم داشته، هرچند گاه کم‌رنگ و گاه پر رنگ بوده‌است. قدرش را بدانیم، درس‌هایش را بیاموزیم.
در هشتمین نشستِ «یکصد معمار،‌یکصد انتخاب»، در روز چهارشنبه 19 خرداد از ساعت 16 تا 30/18 در موزه هنرهای دینی امام‌علی (ع) برگزار می‌شود، هما ادیب‌زاده، نادر اردلان، رضا بهبهانی، سیدمحسن حبیبی، داراب دیبا، بابک قصیری، فاطمه کاتب، عمید مسعودی، محسن وفامهر و ماندانا یزدان‌شناس به معرفی آثار برتر معماری ایران از نگاه خود خواهندپرداخت. گفتار نادر اردلان از روی گفتگوی ضبط‌شده اسکایپی خواهدبود. 
میهمانِ ویژه این نشست، رضا کیانیان، بازیگر و هنرمندِ مولف است که دقایقی را با مخاطبان از سلیقه معماری خود خواهدگفت. حضور او که علاوه بر فعالیت صحنه‌ای و سینمایی، در عرصه تئوری و مبانی نیز صاحب نظر است، برای نشست مغتنم است.