افزودن دیدگاه جدید

در بستر ایده پردازی، میانه روی، چندان مانوس و شفاف نیست. آیا برای انداختن نوری بر روی این بیان تاریک، باید آن را به فضای واقع گرای مدرن برد. جایی که نیازهای اساسی، ایده های اصلی را شکل می دهند و تعارفات کسل کننده، مجالی برای عقب نشینی باقی نمی گذارند. در بستر مدرن و معماری امروز ایران، عده ای با فرار رو به جلو، حل مشکلات اجتماعی (که گریبانگیر کلانشهرها و معماری شده است) را به عهده ی متولیان فرهنگ می اندازند و معماران را تبرئه می کنند ولی آیا واقعا اینچنین است ؟ امروز موقعیت سایر مراکز جمعیتی کشور در معماری کجاست؟ امروز برنامه ی ما در دانشگاه ها برای مناطق محروم که نقطه ی شروع مسائل اجتماعی کلانشهرهای ما هستند، چیست؟ چرا عده ای گمان می برند در غیرکلانشهرها باید از ارزش ها و کیفیات معماری کاست؟ مطالعات نشان می دهد فناوری و دیدگاه های مدرنی هستند که آینده ی معماری را در مناطق محروم می بینند.

در این نشست به معماری ایرانی به چشم یک ارزش هویتی نگاه می کنیم اما در بند قواعد آن نمی مانیم. سخنرانان نشست خانمها مهندس درنا لطفی و مهندس سارا کلانتری ، دو روش (که گمان می برند به زایش مجدد معماری ایرانی کمک می کند) را معرفی می کنند. با نقد آنها، حقیقت این ادعا واکاوی خواهد شد. این "معماری‌های در حال ظهور" در عین حال می تواند به عنوان یک تهدید نیز تلقی گردند اما نقد معماری، چگونگی آن را بهتر معرفی خواهد کرد. معماری برای مناطق محروم را از نو تعریف می کنیم و نقطه ی شروع احیای معماری ایرانی را در آنجا قرار می دهیم.

زمان: چهارشنبه 10 شهریور ماه 1395 از ساعت 16 الی 18

مکان: موزه هنرهای آئینی امام علی (ع) خیابان ولیعصر (عج) - بالاتر از ظفر - بلوار اسفندیار - شماره 35

انجمن مفاخر معماری ایران