در یک روز آخرِ سال 90، فرصتی پیش آمد تا در جمعی منسجم به بحثِ معماری منظر بپردازیم. هم از دید نظری و مفهومی و هم از وجه حرفه‌ای و کاربردی. طبیعی است در خلالِ بحث، موضوعاتِ عام و شایعِ معماری و شهرسازی هم مطرح شدند. بحثِ پردامنه‌ای بود و ما بالاجبار، به دلیل خست فضا در نشریه، تن به اختصار دادیم.

معمارنت- به نظر می‌آید دانشِ شهرسازی و طراحی شهری، به تدریج، تبدیل به موضوعِ جدی و چالش‌برانگیز در حوزه شهر و معماری می‌شود. در سال‌های اخیر، در مجامعِ مختلف، بحث‌های جدیدی در خصوصِ طرح‌های شهری مطرح است. حتی مشاورانی که دست‌اندرکار تدوین طرح‌های شهری هستند، حاصلِ کارِ خود را به چالش می‌کشند. الگوی رایج و معمول «طرحِ جامع» و «طرح تفصیلی» و «طرح هادی»، دیگر، پاسخگوی نیازهای شهری ما نیستند. با تاخیری چندساله یا شاید دو سه دهه‌ای، جامعه شهرساز و معمار ما خود را با دانشِ روزآمد جهانی تراز می‌کند و وضعیت موجود را به چالش می‌کشد. هرچند هنوز سازمان‌های کارفرمایی ایران تصور درستی از الزامات طرح‌های شهری ندارند و هنوز هم خود را به شرح خدمات‌های منسوخ دهه‌های گذشته محدود می‌کنند، ولی در بطن جامعه کارشناسی کشور بحث تحول در تفکر و ساختارِ طرح‌های شهری کاملاً مطرح است و دیر یا زود نتایج آن را خواهیم دید.

چکیده
امروزه توجه به مفهوم نشانه‌ها در شهر، به عنوان یکی از دغدغه‌های حرفه‌مندان و نظریه‌پردازان شهری تبدیل شده است.به کارگیری نشانه‌شناسی به مثابۀ ابزاری برای تحلیل و ارزیابی هویت، استعاره‌ها و دلالت‌های تصریحی و تلویحی در ساختار شهر، نمودی از کاربرد نشانه‌شناسی شهری است. در مقالۀ حاضر، پس از تبیین مفاهیم پایه و تشریح ضرورت‌ها‌ی نظری آنها در حوزۀ نشانه‌شناسی، به دستیابی اسلوبی در راستای بازشناسی و رمزگشایی از نظام‌های نشانه‌ای در شهر اشاره می‌شود و اصول و پارادایم‌های این رویکرد به اختصار مورد توجه قرار می‌گیرد.

معمارنت- به نظر می‌آید دانشِ شهرسازی و طراحی شهری، به تدریج، تبدیل به موضوعِ جدی و چالش‌برانگیز در حوزه شهر و معماری می‌شود. در سال‌های اخیر، در مجامعِ مختلف، بحث‌های جدیدی در خصوصِ طرح‌های شهری مطرح است. حتی مشاورانی که دست‌اندرکار تدوین طرح‌های شهری هستند، حاصلِ کارِ خود را به چالش می‌کشند. الگوی رایج و معمول «طرحِ جامع» و «طرح تفصیلی» و «طرح هادی»، دیگر، پاسخگوی نیازهای شهری ما نیستند. با تاخیری چندساله یا شاید دو سه دهه‌ای، جامعه شهرساز و معمار ما خود را با دانشِ روزآمد جهانی تراز می‌کند و وضعیت موجود را به چالش می‌کشد. هرچند هنوز سازمان‌های کارفرمایی ایران تصور درستی از الزامات طرح‌های شهری ندارند و هنوز هم خود را به شرح خدمات‌های منسوخ دهه‌های گذشته محدود می‌کنند، ولی در بطن جامعه کارشناسی کشور بحث تحول در تفکر و ساختارِ طرح‌های شهری کاملاً مطرح است و دیر یا زود نتایج آن را خواهیم دید.