چند روزیست یک گروهِ واتساپی بهنامِ «محله علی قلی آقا» درست شده است و اهالیِ محله، ازجمله اینجانب (لابد مردِ خانه!) را به این گروه addکردهاند.
چند روزیست یک گروهِ واتساپی بهنامِ «محله علی قلی آقا» درست شده است و اهالیِ محله، ازجمله اینجانب (لابد مردِ خانه!) را به این گروه addکردهاند. البته درواقع یکجور «کانال» است چون فقط ادمین میتواند چیزی در گروه بگذارد و فقط هم ادمین میتواند کسی را add کند. هنوز، که دو سه روزی از تاسیسِ این گروه میگذرد، البته هیچ مطلب یا پیامی در گروه درج نشده است؛ فقط تعدادِ دویستوچند نفری که یکی پس از دیگری addمیشوند و همین حدود یا کمی کمتر افرادی که گروه را ترک میکنند. با اینوصف اما چند نکتهی قابلملاحظه را
میتوان در سفیدیهای این «متن» خواند:
یاریگری وهمبستگی اجتماعی در بستر یک تجربه جمعی:برلین
نویسنده:
مریم کهنسال نودهی
همهگیری ویروس کوید ۱۹ یکی از آن دست تجربههای جمعی است که گرچه دوستداشتنی نیستند اما درسهای زیادی برای آموختن دارند.
شیوهی هر کشور، شهر، جامعه و اجتماعی در رویارویی با این بحران، متناسب با فرهنگ، زیرساختها و ظرفیتهای اجتماعی و اقتصادی آن متفاوت است. یکی از کشورهایی که در این زمینه در بسیاری از رسانههای جهان بهعنوان الگو معرفی شده کشور آلمان است. من بهواسطهی موقعیت شغلیام این امکان را داشتهام که دوران شیوع ویروس کوید ۱۹ را در شهر برلین تجربه و رفتار شهروندان این شهر و سیاستگذاریهای مدیران کشور آلمان را از نزدیک رصد کنم. در این نوشته نمیخواهم به وجه مدیریتی این مسئله در آلمانبپردازم. این وجه را در یادداشت دیگری تحلیل کردهام.
بحران اقتصادی که از اوائل دهه 1390 ،اقتصاد ایران و بخش مسکن را فرا گرفته و با شروع دور دوم تحریم ها عمق بیشتری پیدا کرده ،بخش های مختلف اقتصادی و به خصوص بخش مسکن را دچار انسدادی ساختاری کرده است .
چشم اندازهای موجود اقتصادی نشان می دهد که بحران کرونا تغییرات ساختاری را که از اویل دهه 1390 آغاز شده بود تشدید کرده و عملا بازار در سال جاری دچار نوعی قفل شدگی ساختاری خواهد شد که درآن هیچکدام از نیروهای بازیگر در سمت عرضه و تقاضا قادر به ایفای نقشی کار آمد نخواهند بود.
پاره ای از شاخص ها در هر دو سوی بازار را میتوان به شرح زیر برشمرد:
تحولات بازار مسکن، همواره از عاملهایی چون تقاضای مصرفی و احتکاری و عرضه مسکن برای لایههای گوناگون اجتماعی اثر پذیرفتهاست.
. در این یادداشت، بر آن نیستم که برهمکنش این عاملها را بسنجم، بلکه تنها میخواهم نیمنگاهی به رابطه تحولات تشکیل خانوار، به عنوان منشأ اصلی نیاز به مسکن و تغییرات تعداد واحدهای مسکونی در پروانههای ساختمانی بیندازم. از اینرو، برای تغییرات تعداد خانوار، از آمار سرشماریهای سالهای 1365 تا 1395 استفاده کرده و کوشیدهام فاصله بین سرشماریها را با روند طبیعی بپوشانم. همچنین برای دستیابی به عرضه مسکن، آمار تعداد واحدهای مسکونی در پروانههای صادر شده شهرداریها را بهکار گرفتهام.
بررسی الگوهای رفتاری استفادهکنندگان از خیابان انقلاب شهر سنندج
نویسنده:
شاهو کشاورزی
شهریور 1385
مقدمه
پایه و اساس هر طرح مطالعاتی، تابعی است از دیدگاه نظریای که پژوهشگر بر آن موضوع دارد. در واقع، هرطرح مطالعاتی در هر مقیاس و موضوعی، برای اینکه از نظر محتوی و عملکرد دارای ارزش و اعتبار باشد باید به یک نظریه قابل قبول و معتبر اتکا کند. (بحرینی، 1378). بر همین اساس، مطالعه الگوهای رفتاری دارای چنان اهمیتی هستند که اگر قرار باشد
لازم به ذکر است که منظور از بنگاه تجاری در درون این کریدور، فضایی است مبتنی بر اقتصاد تجاری ناهنجار که بیشتر خصیصههای یک نوع دلالی کلان را دارد، در هر صورت تناقض ماهیت تجارت با هدف پشتوانه تولید ملی و بومی با این گونه تجارت حاکم بر این مکان وحتی کل بنگاههای تجاری کشور و ممالک جهان سوم مسئله قابل ذکری است که مد نظر پژوهشگر نیز بوده است.
قیمت مغازههای واقع در جداره خیابان با میانگین مساحت 12 متر مربع رقمی میان 80-120 میلیون تومان را شامل میشود. ماخذ: مصاحبه پژوهشگربه تاریخ پانزدهم مرداد 1385
تشخیص محلهای توقف وسایل دستفروشی علاوه بر مشاهده خود پژوهشگر از مصاحبههای صورت گرفته با مردم، نتیجه شده است.
رجوع شود به :هفته نامه بازار کار ،سال ششم ، شماره 269، مورخ شنبه سوم تیر ماه 1385
مصاحبه پژوهشگربه تاریخ یازدهم مرداد 1385
رجوع شود به :هفته نامه بازار کار ،سال ششم ، شماره 269، مورخ شنبه سوم تیر ماه 1385
در طی مصاحبه با آقای حسن زاده از مهندسان مشاور بوم نگار پارس در رابطه با علل مقبولیت پدیده دستفروشی در منطقه ، چنین ایدهای عنوان گردید.-بحرینی،سید حسین. 1378. تحلیل فضاهای شهری در رابطه با الگوهای رفتاری استفاده کنندگان و ضوابطی برای طراحی. انتشارات دانشگاه تهران.
یادداشتی دربارۀ جنبش شهرهای آرام
فرشید مقدم، پژوهشگر اجتماعی
در کشورهای غربی طی چندین دهه فکر میکردند یکی از هدفهای اصلی توسعۀ شهری باید افزایش سرعتِ حمل و نقل باشد.
. با راههای افزایش سرعت آشناییم: احداث اتوبان، کمربندی، پُل، تقاطع غیرهمسطح، قطار شهری و غیره. بسیاری از شهرها این راهها را امتحان کردهاند. در دهههای گذشته مخصوصاً در الگوی آمریکاییِ شهرسازی، پروژههای توسعۀ زیرساختهای حمل و نقل بهطور گسترده اجرا شده است. در شهرهای اروپائی البته خوشبینی نسبت به رشد زیرساختها کمتر بوده است؛ با این حال آنها هم دوران «عشق سرعت» را تجربه کردهاند.
زندگی اشتراکی در خانههای اشتراکی: راهکار یا تهدید
نویسنده:
روناک حسینی
«شهرها روز به روز بزرگتر، خانهها روز به روز گرانتر و فضاها روز به روز کوچکتر میشوند. همهی اینها مردم را به سمت زندگی اشتراکی میکشاند. در زندگی اشتراکی (co-living)، شما دریک فضای خصوصی کوچک و یک فضای مشترک بزرگ با گروه بزرگتری از انسانها زندگی میکنید و از امکانات مشترکی استفاده مینمایید و فرصت مییابید که با دیگران معاشرت کنید».
این شعاری است برای ترویج یک نوع جدید از زندگی یا همان “new life style”که کمپانیهایی مانند دکلکتیو (theCollective)، کومون(common) و وی لیو (we live)، مدتهاست تبلیغ میکنند و سرمایهگذاریهای عظیمی بر روی آن صورت میدهند. «تغییر روش زندگی آدمها» و به اشتراک گذاشتن بیشتران چیزهایی که تابهحال خصوصی بوده در دستور کار چرخانندگان دنیای اقتصاد و نخبگان دنیای جدید است. بهراستی زندگی اشتراکی چیست و از کجا آمده است؟
محله استادسرا، در گوشهاي بين خيابانهاي معلم در غرب و شمال، سعدي در شرق و طالقاني و سبزهميدان در جنوب جاي دارد. چهار خيابان کمعرضِ پر پيچ و خم، به نامهاي استادسرا، ميرزا کوچکخان، مهرشريف و سهيل دبيري دسترسي دروني محله را تأمين ميکنند. اين چهار خيابان در چهار راهي نه چندان سرراست، به هم ميرسند و مرکز محله را شکل ميدهند. کوچه استادسرا با بيشترين شکستگي و پيچ و خم به سبزه ميدان، يعني بزرگترين ميدان شهر رشت ميپيوندد. ساختمانهاي مجاور اين کوچهها نامنظماند.
گفته میشود که معماری مدرن در ساعت سه و سی و دو دقیقه بعد از ظهر روز 15 جولای سال 1972 در یکی از شهرهای آمریکا با انفجار یک مجموعه مسکونی مدرن به پایان رسید. شاید این جمله تا حدی هیجانی و شعارگونه باشد زیرا مطالعات تاریخ معماری نشان می دهد که معماری مدرن همچنان طرفداران خود را دارد و آثار آن نیز کماکان پابرجاست. با اینحال این رخداد نشان دهنده شروع است.
با همین تعبیر ما نیز شاید بتوانیم ادعا کنیم که لغو اجرای خیابان 55 متری در شهر اراک، نقطه پایان دوران خودرومحوری در شهرسازی ایران است. به این تعبیر که همچنان طرفداران حل مشکلات ترافیکی شهرها از طریق احداث گذرگاههای جدید و یا تعریض گذرگاههای موجود، از دیدگاه خود دفاع خواهند کرد، اما موج جدیدی آغاز شده که هر روز نیز قویتر خواهد شد: طرفداران رویکرد انسانمحور و حل مسائل رفت و آمد در شهر از طریق برنامهریزی و مدیریت سفر و افزایش سهم حمل و نقل پاک در سفرهای شهری.