معمارنت-اتاقی با کاغذدیواری‌های تیره، پنجره‌هایی بلند که آفتاب قالب‌گرفته را بر زمین می‌گذارند.هوای اتاق را غباری فراگرفته، گویی درمیان سکوت مه‌آلود فضا به گذشته می‌نگری. کاناپه‌ای طویل،بدون پشت،با دو دسته‌ی برجسته در دوسو! می‌توان آن مرد آلمانی‌تبار را با شلوار لوله تفنگی و کت و جلیقه‌ی فاخرش که -نشان از طبقه اجتماعی مرفه‌اش دارد-درازکشیده روی این کاناپه تصور کرد؛ درحال سرودن اشعاری که زبان مادری‌اش را غنایی بی‌سابقه بخشید. اینجا اتاق سرایش همان ابیات است. اتاقی در خانه پدری «گوته»، شاعر بزرگ آلمانی! دوستدار حافظ شیرازی!

یکی از ویژگی‌های فرآیند طراحی در معماری ایرانی ترکیب اجزای مختلف است. شواهد موجود درباره‌ی عمارات دوره‌ی صفوی – چه درون باغ، چه حاوی آن- نشان می‌دهند که از تالار مقابل عمارت، برای دادن بار عام استفاده می‌شده است. این عنصر معماری که فضای ایوان یا شاه نشین را به طرف باغ گسترش می‌داد، فضای بیشتری را برای مهمان‌ها فراهم می‌کرد.

در میان گرایش‌های مختلف معماری، مسکن و معماری مسکن بیشترین ظرایف و پیچیدگی‌ها را دارد، چون با زندگی روزمره و پیوسته آدم‌ها سروکار دارد. این معماری، در مقیاس خرد و کوچک، حتی، در حد و مقیاس واقعی معماری مخاطب‌محور عمل می‌کند و معمار برای مخاطب و بهره‌بردار مشخص طرح می‌زند. در طرح‌های بزرگ، مثل مجتمع‌های آپارتمانی هم مخاطب و نیازهای او در مقابل معمار قرار دارد، اما این‌جا مخاطب عام مطرح است تا مخاطب خاص