نام کتاب: ((خانه)) در فرهنگ ایرانی |مفاهیم و بعضی از کاربردها|
نویسنده: دکتر حسین سلطان زاده
ناشر: دفتر پژوهشهای فرهنگی
تعداد صفحه: 144 صفحه
قیمت: 000/11 تومان
تاریخ چاپ: 1395
تیراژ: 1000 نسخه
زبان یکی از مهم ترین ویژگی های انسان دانسته شده است، زیرا مجموعه ای از امکانات مهمی را برای بشر فراهم کرده که سبب تمایز او از دیگر جانوران شده است. زبان این امکان را فراهم کردکه انسان با نام گذاری پدیده ها، بتواند آنها را بهتر شناسایی کند، سپس از طریق دسته بندی پدیده ها توانست آگاهی خود را از محیط پیرامونش توسعه دهد. نشانه گذاری و نام گذاری پدیده ها تنها به اشیای محیط پیرامون او و به عبارت دیگر تنها به پدیده های موجود و واقعی محدود نمی شد، بلکه به تدریج پدیده های مفهومی و ذهنی را نیز در برگرفت. به این ترتیب ارتباط و کنش دو سویه ای بین انسان و هستی شکل گرفت که به یاری زبان به توسعۀ شناخت انسان از جهان انجامید.
به نظر می رسد که از چند جنبه می توان نکته هایی کما بیش مشابه بین معماری و زبان یافت، یکی آن که معماری چون زبان نوشتاری یا خط دارای جنبه های تصویری است؛ دیگر آن که برخی قاعده ها و اصول طراحی معماری بیش و کم به نکته های دستورزبان شباهت دارد.
سوم آن که کوچک ترین واحدهای سازندۀ یک بنا مانند آجر یا سنگ شبیه به حروف سازندۀ زبان هستند.
این شباهت تنها در نکات بالا نیست بلکه در شمار واژه های مربوط به یک پدیده یا ویژگی فرهنگی هم هست که بسامد آن نشان دهندۀ اهمیت آن پدیده است. در بررسی متن های تاریخی متوجه فراوانی کاربرد واژۀ خانه در نام گذاری بسیاری از بناهای متفاوت و هم چنین فراوانی کاربرد آن برای شماری از مفاهیم اجتماعی می شویم. در کتاب حاضر به این واژه پرداخته شده است.
در بخش نخست توضیح مختصری دربارۀ رابطۀ بین زبان و معماری آورده شده است و در بخش دوم واژه هایی که در ترکیب با کلمه خانه ساخته شده اند، ثبت شده و شواهدی از متون از کاربرد آن واژه آورده شده است.
هدف ار تالیف این اثر بررسی برخی مفاهیم واژۀ "خانه" در زبان فارسی و چگونگی ترکیب آن با واژه های دیگر و نیز نشان دادن توان زبان فارسی در پاسخ گویی به بعضی از نیازهای فرهنگی و زبانی معماری در دورۀ معاصر است.