در سال‌های اخیر ایکوموس برای هر سال موضوعی انتخاب کرده است و سال جاری نیز از این قاعده مستثنی نیست. همان‌گونه که اطلاع دارید سازمان ملل متحد در نظر دارد که در افق سال ۲۰۳۰ به تحلیل‌های اساسی‌ای در بارۀ «توسعۀ پایدار و اهداف توسعۀ پایدار» دست یابد و آنها را تدوین و منتشر کند و به این مقصود، سال ۲۰‍۱۷ میلادی را سال «توریسم پایدار برای توسعه» نام نهاده است. ایکوموس نیز در هماهنگی با این اقدام سازمان ملل متحد، موضوع «میراث فرهنگی و توسعۀ پایدار» را برای سال ۲۰۱۷ انتخاب کرده است.

پاساژ کازرونی، کفش ملی که تازه اومده بود و خیلی «اِلفَنتِن شُوهه» بود و بالا خره دم پل آذر، کنار خانه زاهدی و نرسیده به خانه آشوری‌ها  که حراج پیرایش بود، خانه‌ای بود که فروشگاه شده بود و اندرونی و حیاط و بیرونی پر پیراهن و بلوزهای شیک.
اگر هنوز دیر نشده بود بستنی در کافه ماه و ساندویچ کالباس و سِوِن‌آپی که می‌رفت سال نو را به خانه بخت بیاورد. در چهار باغ غلغله بود. دو تا مغازه نزدیک مادی نیاصرم بود که ماهی دودی و میوه‌های عجیب و نوشابه‌های رنگی لیمونادهای «مهدی خان لیمونادی» را کنار نارگیل و رشته های خرما خرک می فروختند. چیزی نگذشت که دوره و زمانه عوض شد.

دویست و چهل و یکمین گفتمان هنر و معماری
دانش بومی آب

به نام خدا
دویست و چهلمین گفتمان هنر و معماری
راه ابریشم
 
برقراری ارتباط رسمی میان ایران و چین که با آمدن نماینده ای از امپراطوری های غربی به دربار اشکانیان آغاز شد، طلیعه ای بود بر پیوندهای گسترده که با آمد و شد نمایندگان دو کشور، روز به روز به گستره آن افزوده می شد. هم چینیان به موقعیت حساس ایران آگاه بودند و هم ایرانیان به نقشی که می توانستند به عنوان یگانه پل پیوند شرق و غرب ایفا کنند. بنابراین هر دو طرف می کوشیدند تا با گشایش راه ابریشم، اقتصاد خویش را رونق بخشند.