فرازهایی از صحبت‌های مدیر محترم چهارباغ عباسی در گفتگو با خبرگزاری مهر (تاریخ  ؟) با تیتر «برگزاری موسیقی خیابانی در محور چهارباغ عباسی ممنوع است» منتشر شده است. البته در صحبت‌های ایشان حرفی از ممنوعیت نیست و امیدواریم که این تیتر فقط یک تکنیک رسانه‌ای باشد! با این‌حال حرف‌های مدیر محترم بهانه‌ی مناسبی ست برای درد دل (اسمش را بگذارید درد دل فرهنگی!) نه فقط پیرامون موسیقی خیابانی و نه فقط خطاب به ایشان، بلکه دردهایی فراتر از این موضوع و این مقام.
جناب مدیر فرموده اند:

در این تظاهرات که در ۵۰۰۰ شهر از ۱۵۰ کشورهای مختلف جهان ازجمله کشورهای آسیایی و آفریقایی برگزار شد. دانش‌آموزان در این تظاهرات نقش مهمی داشتند و با تعطیل کردن مدارس در این تظاهرات شرکت کردند.
دانش‌آموزان از رهبران جهان خواستند تا دیر نشده در زمینه مقابله با دمای زمین اقدام کنند.
این تظاهرات یک روز قبل از اجلاس اقلیمی جوانان در سازمان ملل متحد برگزار شد.
ایده حضور دانش‌آموزان در مخالفت با تغییرات اقلیمی را نخستین بار گرتا نونبرگ نوجوان فعال محیط زیست سوئدی در سال ۲۰۱۸ پس از اعتراض انفرادی در پارلمان سوئد طرح کرد.

 پیش ازاین گروه تحریریه «حوالی» دانشجویان دانشکدۀ شهرسازی دانشگاه تهران بودند و در آنجا نشریه‌ای دانشجویی با نام «شَهرت» داشتند. «شَهرت» اگرچه نشریه‎ای دانشجویی بود اما در کیوسک‌های روزنامه‌فروشی توزیع شد و به سرعت میان خوانندگان مسائل شهری به محبوبیت دست پیدا کرد. پس از فارغ التحصیلی هیات تحریریۀ «شَهرت» از تجربه خود استفاده کرد و نشریۀ «حوالی» را به راه انداخت.

. با راه‌های افزایش سرعت آشناییم: احداث اتوبان، کمربندی، پُل، تقاطع غیرهمسطح، قطار شهری و غیره. بسیاری از شهرها این راه‌ها را امتحان کرده‌اند. در دهه‌های گذشته مخصوصاً در الگوی آمریکاییِ شهرسازی، پروژه‌های توسعۀ زیرساخت‌های حمل و نقل به‌طور گسترده اجرا شده است. در شهرهای اروپائی البته خوش‌بینی نسبت به رشد زیرساخت‌ها کمتر بوده است؛ با این حال آنها هم دوران «عشق سرعت» را تجربه کرده‌اند.