برای شناخت تناسبات در معماری باید علاوه بر بررسی روند آن در ادوار تاریخی، ویژگی‌های محاسباتی از هارمونیک، عددی، حسابی و هندسی تا سیستم‌های تناسباتی از دوره رنسانس تا مدولر لکربوزیه به شاخصه مهم دیگر یعنی درک و فهم انسان از پیرامونش، تعبیر زوایا و چگونگی اجرای آن در فضای محیط و محاط او توجه ویژه داشت.
تناسبات تابع عناصری است که به فضا برای عملکری خاص تفویض می‌گردد. تناسبات در تولید مصالح، ابزار و اثاثیه اثرگذاری مستقیم دارد و در ارتباط با نسبت‌های وزنی مختلف تغییر می‌کند. تعادل، هماهنگی، توازن، مقارنه، معادله، موازنه و مبادله میان موجودیت‌ها در یک نسبیت با یکدیگر تعریف می‌شوند.
برای کنکاش بیشتر می‌توان به این موارد دقت افزون‌تری داشت:
ـبنیان‌گذاری اولین نظام تشکیلاتی برای حفظ محیط قابل زیست و سکونت توسط انسان
ـ تعیین ابعاد، حد و حدود قابل سکونت و مراقبت و حراست از آن در برابر حوادث
سازمان زیباسازی شهرکاشان در راستای اهداف خود مبنی بر هویت بخشی و سامان دهی بصری و ارتقای کیفی میادین شهر ، از کلیه معماران، طراحان و هنرمندان محترم دعوت نماید که در طراحی المان میادین معلم، امام رضا(ع)، ، سلطانعلی(ع) و بصورت فردی یا گروهی اقدام به همکاری نمایند :
- ملزومات و شناخت زمینه میادین :
1-میدان معلم
2-میدان امام رضا(ع)
3- میدان سلطانعلی(ع)
- نحوه شرکت:
معماران و طراحان گرامی جهت ثبت نام در فراخوان می توانند با مراجعه به سایت سازمان به نشانی www.kashanzibasazi.ir فرم ثبت نام را دریافت و به همراه اثر از تاریخ 20/05/95 به دبیرخانه مراجعه نمایند.
- نحوه ارائه:
کلیه مدارک در1 شیت ۷۰×5۰ بر روی فوم برد و همچنین لوح فشرده (CD با کيفيت DPI 300 با فرمت jpg )، شامل موارد ذیل :
آیا باید به گذشته برگردیم یا آن را برای زندگی امروز احیا کنیم؟ باید خود را مشابه ژاپن سازماندهی کنیم یا مانند غرب، آینده را شکل دهیم؟ مثال های متعددی نشان می دهد حتی در مدرن ترین کشورهای جهان، حفظ سنت و هویت همچنان از موجبات دغدغه است، پس چکار باید کرد؟ چگونه شکاف موجود را پر نماییم؟ واقعیت این است که در وضعیت کنونی دغدغه ی معماری ایرانی و هویت آن، به پرسشی بزرگ برای اندیشمندان تبدیل شده است. دویست سال است این پرسش را از خود می پرسیم و هر از چندی به یک سمت متمایل می شویم. آیا واقعا راه میانه تری پیش رو نیست؟ تجارب جهانی نشان می دهد که هویت را می توان همگام با تراکنش به زندگی امروز، حفظ، احیا و ارتقا داد.
در بستر ایده پردازی، میانه روی، چندان مانوس و شفاف نیست. آیا برای انداختن نوری بر روی این بیان تاریک، باید آن را به فضای واقع گرای مدرن برد. جایی که نیازهای اساسی، ایده های اصلی را شکل می دهند و تعارفات کسل کننده، مجالی برای عقب نشینی باقی نمی گذارند. در بستر مدرن و معماری امروز ایران، عده ای با فرار رو به جلو، حل مشکلات اجتماعی (که گریبانگیر کلانشهرها و معماری شده است) را به عهده ی متولیان فرهنگ می اندازند و معماران را تبرئه می کنند ولی آیا واقعا اینچنین است ؟ امروز موقعیت سایر مراکز جمعیتی کشور در معماری کجاست؟
